Apellido gallego.
ARMAS: De gules, una flor de lis de oro, cantonada de cuatro torres de plata.
Fuente: http://inicia.es/de/pumares/html/apel_o.htm
Oreiro
OREIRO
ROSENDO RODGRÍGUEZ DE OREIRO
Escribano de asiento de la Real Audiencia de Galicia.
Aparece en un documento presentado al concejo compostelano y expedido en A Coruña el 4/9/1698.
[D. Pablo Pérez Constanti: "Notas viejas galicianas". -Página 505- (En el capítulo: 'El oficial público. Un verdugo de 12 años')
Escribano de asiento de la Real Audiencia de Galicia.
Aparece en un documento presentado al concejo compostelano y expedido en A Coruña el 4/9/1698.
[D. Pablo Pérez Constanti: "Notas viejas galicianas". -Página 505- (En el capítulo: 'El oficial público. Un verdugo de 12 años')
Poblada soledad es hoy el mundo.
O apelido Oreiro vén probablemente de Oleiro, apelido de profesión (en cast. 'alfarero'). O 'l' en galego é moi volátil, na maioría dos casos de -L- latino este desaparece, pero nuns poucos tórnase en 'r', e neste caso concreto está axudado pola asimilación regresiva.
Existen outros casos de rotacismo coma Varela [Val (en cast. 'valle') + diminutivo galego ela] e Casares [lat. CASALES].
No galego, o -l- pode pasar a -r-, pero o caso contrario (que un -r- pase a -l-) non se dá nunca.
Existen outros casos de rotacismo coma Varela [Val (en cast. 'valle') + diminutivo galego ela] e Casares [lat. CASALES].
No galego, o -l- pode pasar a -r-, pero o caso contrario (que un -r- pase a -l-) non se dá nunca.
José Oreiro, de Vimianzo. Fallecido en 1927
Luis Lamela - http://www.globalgalicia.org/noticia/ar ... C11998.htm
Poblada soledad es hoy el mundo.