O Vello e O Mozo

Noticias de historia familiar
Responder
Avatar de Usuario
Milleiro
Super Foreiro
Super Foreiro
Mensajes: 1306
Registrado: 04 Nov 2001, 09:00
Ubicación: Galiza
Contactar:

O Vello e O Mozo

Mensaje por Milleiro »

Sempre pensei que o uso dos alcumes O VELLO e O MOZO servia para distinguir ao pai e ao fillo que tiñan o mesmo nome e o mesmo apelido. Ás veces, cando se trataba de duas persoas sen parentesco directo, diferenciaban-se poñendo-lle a un deles un segundo apelido. Isto é a conclusión ao que teño chegado até de agora.
Máis recentemente, atopei un documento que me fai dubidar ou acrecentar sobre esta cuestión. A miña pregunta é saber si é posíbel que un fillo usara a alcuña de O MOZO xa falecido o pai e seguira usando o alcume uns 30 anos depois do pasamento do pai.
Agradezo de antemán unha resposta a esta mensaxe.
Xavier
Avatar de Usuario
kruzul
Administrador
Administrador
Mensajes: 2242
Registrado: 05 Oct 2001, 09:00
Ubicación: El Escorial - Madrid
Contactar:

Mensaje por kruzul »

Ola Xavier, mira esto que atopei que penso é moi acertado sobre o que preguntas.
Se apelaba a la edad para distinguir ascendientes y descendientes que llevababan el mismo nombre, y se añadía: el viejo, el mayor, el niño, el chico, el menor, el mozo, el joven; y al parentesco, por la mayor notoriedad de la persona con quien éste ligaba, y se decia despues del nombre: carillo, cariello, carriello, cormano, nepto, neto ó nieto, sobrino, entenado ó antendo, afigiado, afiliado ó afilado, cuñado, compadre, pariente; desiganción incompleta y vaga, que quedaba de apellido cuando se perdia la memoria del individuo a que se hacía referencia. Escribíase, pues, en los documentos: Fernandus Garsiae mayor. Fernandus Garsiae minor (1119).- Petrus mozos (1184).- Petro menor (1203).- Don Rodrigo Gonzalvez el ninno (1255).- Don Johan Martiniz de Medrano el mayor y Don Johan Martiniz de Medrano el joven (1328).- Petro carillo (1187).- Egila genro de Fronildo (1009).- Petrus sobrino (1158).- Petrus neptus (1205).- Munio neto (1165).- P.º ominguez el nieto..... D. P.º el nieto (1242).- Vermudus antenatus (1198).- Petro cuñado (1203).- Pelagius compadre (1200).- Fernando afigiado (1196).- D. Pariente (1231).

Bibliografía: Godoy Alcántara, D. José. Ensayo Histórico Etimológico Filológico sobre los Apellidos Castellanos. Cap. VI. Editorial Maxtor. 2004 (reedición de la de 1871). pp. 172-173
O Corpus Documentale está caído esta fin de semán senón poderían mirarse os casos galegos, que penso son doados de seguir con estas pistas.
Avatar de Usuario
lamigueiro
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 344
Registrado: 30 Oct 2001, 09:00
Ubicación: Ferrol
Contactar:

O Vello, O Mozo

Mensaje por lamigueiro »

Hola Milleiro,

Eu por exemplo na documentación que teño estudado da familia Piñón, Teixeiro e Lamigueiro, o uso de -O Vello e o -Novo, versus -O Mozo, non segue ningún padrón establecido.

En moitos casos, úsase indistintamente no tempo, para diferenciar dous membros de igual nome e apelido, nun documento, por exemplo:

-en 1626 testifica Juan de Piñón chamado "O Vello" de 60 anos.

no mesmo documento tamén o fai o seu parente lonxano, chamado: Juan de Piñón das Castiñeiras "O Mozo", de 25 anos de idade.

Pasado o tempo en 1675, Juan de Piñón das Castiñeiras con 74 anos, atopámolo testificando noutro pleito e agora recibe o alcume de "O Vello".

Quen non tivera referencias, familiares anteriores poidera pensar que ambos personaxes son pai e fillo cando en realidade o primeiro e tio carnal do segundo. Así que a modiño non sempre o alcume é certificación da filiación.

Outro exemplo, na miña familia témolo en Joan de Lamigueiros "O Vello" en contraposición o seu neto Juan de Lamigueiro.

A mín por exemplo traeme de cabeza un Pedro de Lamigueiro "O Novo", o problema e que no arbre nas xeneracións anteriores ainda non atopei un Pedro de Lamigueiro "O Vello", que o xustifique, polo cheguei a conclusión que neste caso fai referencia a que Pedro, é precisamente o menor dos seus irmáns.

Saudos
Lamigueiro ©
Avatar de Usuario
Milleiro
Super Foreiro
Super Foreiro
Mensajes: 1306
Registrado: 04 Nov 2001, 09:00
Ubicación: Galiza
Contactar:

Juan Milleiro

Mensaje por Milleiro »

Ola Lamigueiro,

Todos os Milleiros que vivimos actualmente descendemos de duas persoas chamadas Juan Milleiro. O abraiante é que todo empeza cun Juan Milleiro Noble, nado aprox.1680, e despois aparace un Juan Milleiro, nado aprox. 1697. Este úlitmo, decanceiro meu, usa entre 1730 a 1740 o alcume de "O Novo", entre 1740 a 1760: Juan Milleiro Nogueira...máis en 1771 aparece nun documento como Juan Milleiro Noble.

O Juan Milleiro Noble nunca usa o alcume d´O Vello, este estivo casado con Maria da Nogueira e con Dominga Crespo. Namentres que o meu antergo é fillo dun Juan Milleiro e dunha Ignés de Sobreira.

Poderia-se pensar que Maria da Nogueira e Ignés de Sobreira é a mesma persoa, máis resulta que Juan Milleiro Noble e Maria da Nogueira tiveron outro fillo chamado tamén Juan que viveu e casou na mesma época que o meu devanceiro Juan Milleiro "O Mozo". A verdade que é un "cristo" o que teño montado.

Teño documentos que proban que istos dous Juan Milleiros, fillos de Juan Milleiros non son a mesma persoa.

Non sei se me expliquei?

Un saudo

Xavier
martin cariello

busco gente con mi apellido

Mensaje por martin cariello »

Cruzul escribió:Ola Xavier, mira esto que atopei que penso é moi acertado sobre o que preguntas.
Se apelaba a la edad para distinguir ascendientes y descendientes que llevababan el mismo nombre, y se añadía: el viejo, el mayor, el niño, el chico, el menor, el mozo, el joven; y al parentesco, por la mayor notoriedad de la persona con quien éste ligaba, y se decia despues del nombre: carillo, cariello, carriello, cormano, nepto, neto ó nieto, sobrino, entenado ó antendo, afigiado, afiliado ó afilado, cuñado, compadre, pariente; desiganción incompleta y vaga, que quedaba de apellido cuando se perdia la memoria del individuo a que se hacía referencia. Escribíase, pues, en los documentos: Fernandus Garsiae mayor. Fernandus Garsiae minor (1119).- Petrus mozos (1184).- Petro menor (1203).- Don Rodrigo Gonzalvez el ninno (1255).- Don Johan Martiniz de Medrano el mayor y Don Johan Martiniz de Medrano el joven (1328).- Petro carillo (1187).- Egila genro de Fronildo (1009).- Petrus sobrino (1158).- Petrus neptus (1205).- Munio neto (1165).- P.º ominguez el nieto..... D. P.º el nieto (1242).- Vermudus antenatus (1198).- Petro cuñado (1203).- Pelagius compadre (1200).- Fernando afigiado (1196).- D. Pariente (1231).

Bibliografía: Godoy Alcántara, D. José. Ensayo Histórico Etimológico Filológico sobre los Apellidos Castellanos. Cap. VI. Editorial Maxtor. 2004 (reedición de la de 1871). pp. 172-173
O Corpus Documentale está caído esta fin de semán senón poderían mirarse os casos galegos, que penso son doados de seguir con estas pistas.
Responder