D. Alonso de la Peña y Montenegro (Padrón)

Procuras de familiares
Responder
Tito1

D. Alonso de la Peña y Montenegro (Padrón)

Mensaje por Tito1 »

D. Alonso de la Peña y Montenegro, naceu na vila de Padrón, en 1596, chegando a ser bispo de Quito, e virrey capitan general de Peru, cara mediados do s. XVII, coincidindo ca separación de Portugal de España. En 1659 dicta en testamento a fundación da capela de S. Ildefonso, inclusa dentro da colexiata de Sª Mª de Iria Flabia. Dota beneficios para clerigos, estudiantes e doncelas da sua familia en esta capela. Pois ben, unha irmá casa en S. Xoan de Buxán, outra en Sª Mª de Oín, e outra en Sª Comba de Louro, lugares cercanos a Padrón, e as suas liñas descendentes abrense, entre outros lugares, cara o concello de Rois, Lousame e Noia. Eu busco a finais do s. XVII a conexión entre unha liña de Sª Mª de Roo (Noia), co bispo, e supoño que procede da irmá máis vella, Dª Mª Fabeiro de Ribas (S. Xoan de Buxán, Rois). O malo é que o arquivo de esta parroquia desapareceu, e xa so me queda encontrar documentos privados que describan as relacións familiares en esos lugares e tempos. A xenealóxia de D. Alonso de la Peña, é ben coñecida, pero a dos seus descendentes é máis difícil, agradeceria calquer axuda por moi pequena que fose, calquer indicio resulta case sempre crucial. O que sei e que as irmás do bispo casaron cos Sanmamed, Angueira, e quizais cos García de Seares, na zonas antes señaladas. Pola banda que investigo, cheguei os capitáns D. Phelipe García Seares, casado con Dª Antª Vazquez cara 1677, e o seu fillo o capitán D. Andrés García Seares y Sotomayor, casado con Dª Mª Gonzalez de Moledo, (ou da Ruña) cara 1695, veciños do lugar de Mato, en Sª Mª de Roo. Sospeito que Antª Vazquez poida ser en 2ª nupcias. Unha filla de D. Andrés, Dª Juana casa con Joseph Eugenio de Nimo, do lugar de Nimo, en S. Martín de Corenza, coto e parroquia desaparecida, inclusa dentro de Roo. Joseph Eugenio de Nimo era fillo de Andrés de Nimo e Domª? Rodriguez, máis atras en esta rama dudo da ascendencia de Andrés, pero pode ser fillo de Juan de Nimo, familiar do Sto Oficio, Xuez de Toxosoutos e casado en 1ª nup. con Mª? Gorgal, e en segudas con Domª García. Sen dubida a ascendencia co bispo ven por liña materna, ousexa que unha das conxuges é sobriña 1ª ou 2ª do bispo, ¿pero cal? ¿e como o verifico?
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Despois de unha revisión máis profunda dos documentos parroquiais de Santa María de Roo, e de San Martin de Corenza, confirmei outros camiños. Andres de Nimo casou con Maria Rodriguez da Costa o 15 de febreiro de 1702. Andres era fillo de Francisco de Nimo e Antonia Barreyra, veciños de Nimo, Francisco foi durante un gran periodo de tempo Xuez Ordinario da Xurisdición de Toxosoutos. Maria Rodriguez da Costa era filla de Domingo Freire e Maria Rodriguez, veciños de Pastoriza, na parroquia de Roo. Pero hai indicios, por familiares, que era, alo menos Maria, de San Xoan de Lousame. Un irmán de Domingo, Juan, morreu entre 1690 e 1691 en Flandes sendo sarxento de infanteria. Este matrimonio como o do Capitán D Andres Garcia Seares con D Maria Gonzalez de Moledo, (12-8-1693, en San Pedro de Outes), como o da filla de ambos D Juana Garcia Seares co fillo de Andres de Nimo, José Eugenio de Nimo en 17-8-1721, en Roo, demostran que non teñen relacción directa ca descendencia do bispo D Alonso de la Peña y Montenegro. E vou a explicar esta hipotese:
Na casa dos Nimo, en Nimo, existe un documento, que é unha copia de 1727, do que no seu día fixo o Bispo D Alonso en 1659, en Quito, para a fundación da capela de S Ildefonso, e as suas mandas testamentais. Relata con todo luxo de detalles, que entre outras cousas, deixaba unha dote de 300 pesos fortes de prata, para cada unha das suas descendentes directas, con motivo da sua dote, coa condición de que acreditasen ser fillas, netas, etc das suas irmáns, e que casasen na sua capela en Iria Flabia. Encomendaba unha arca de 72.000 pesos de prata ó seu secretario persoal Francisco de Sanmamed, para que cruzase dende Quito a Galicia para facer a fundación. Se o matrimonio de Jose Eugenio de Nimo, e Juana Garcia Seares, en 1727 tiñan unha copia de esta fundación, sería porque tiñan intención de usala a fabor dos seus fillos e fillas, porque tiñan dereito por ser descendentes. De feito todas as fillas de esta familia en todo o seculo XVIII e XIX, non teñen os seus matrimonios nos libros da sua parroquia. Pero si son descendentes de D Alonso, porque Juana Garcia, Maria Rodriguez da Costa sua sogra casan en Roo, en non en Iria, senon porque non son descendentes. So queda unha posibilidade lóxica, que a descendente sexa Antonia Barreyro, ou a nai do seu home Francisco de Nimo. As posibilidades de coñecer máis vanse esgotando pero ainda existen...
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Entre outros obstaculos cos que se topa un, o entrar nos séculos XVII e XVI e anteriores é a ruptura da liña dos apelidos entre pais e fillos, que difuculta e oscurece moito a investigación.
Estudiando máis profundamente no archivo de Sª Mª de Roo, descubrín que o capitán Dn Phelipe García de Seares, morreu en 1685, e foi enterrado en unha das duas tumbas que tiña a sua capela de Santa Catalina, o lado do Evanxelio, da cal era patrón. No primeiro libro de fabrica de Roo, mencionase a fundación de esta capela por parte de un tal Juan de Gorgal. ¿Como foi parar a capela de Juan de Gorgal a D Phelipe García de Seares? No libro de fabrica estan os informes dos visitadores do arcebispado que relatan o estado da parroquia e como debe ser levada. Dende 1640 a 1672, falan da capela como propiedade de Juan de Gorgal, que non paga nada por ela, e non mostrou a escritura de propiedade. En 1672, aparece a noticia sorprendente. Reclamaselle o mesmo, pero agora a Phelipe García de Seares, "como hijo mayor que quedo de Juan de Gorgal". Poderiase pensar que Juan de Gorgal estaba casado con unha García de Seares, e o fillo obtou polo apelido materno, pero tampouco. Moito tempo despois, en 1733, cando é patrón o seguinte descendente, o capitán Dn Andres García de Seares, o sr Andrés Posse consultor do santo oficio, e visitador do arcebispado relata toda a peripecia da capela, "que no es capilla, sino fundación de misas".
Conta que todo ven de Bartholome de Gorgal, que o 4 de xaneiro de 1629 otorga testamento ante Juan Dominguez Muñiz, escribano de numero da Serra de Outes. Di que os seus pais difuntos, Juan de Gorgal e Theresa Douteiro, tiñan intención de fundar 4 misas rezadas e unha cantada todos os anos en Sª Mª de Roo, perpetuamente, e daban unha renta de 6 ferrados de centeo a fabrica da igrexa. El a sua vez quería que fosen 6 rezadas, 1 cantada a Nosa Señora da O, ou no seu octavario, e a obrigación de encender a lámpara o Santísimo todolos domingos do ano. E en outra clausula decía, que tiña un único fillo, Juan de Gorgal, que estaba enfermo e de moi pouca vida. Se morría, concedialle todos os seu bens a sua muller (a muller de Juan), Maria de Verduga, ca condición de que edificase unha capela a Santa Catalina, e dotase 4 misas máis. Esta disposición non tubo efecto, porque Juan de Gorgal sobreviveu ó seu pai Bartholome de Gorgal, e tivo entre outros fillos lexitimos ó capitán Dn Phelipe García de Seares.
E agora preguntome, ¿de onde sae o apelido "García de Seares"?
Avatar de Usuario
Milleiro
Super Foreiro
Super Foreiro
Mensajes: 1306
Registrado: 04 Nov 2001, 09:00
Ubicación: Galiza
Contactar:

D. Alonso de la Peña y Montenegro (Padrón)

Mensaje por Milleiro »

GARCIA DE SEARES NO ARG
1. ANDRÉS GARCÍA DE SEARES CON LA JUSTICIA Y REGIMIENTO DE SANTIAGO, SOBRE ELECCIÓN DE DIPUTADO GENERAL PARA CORTES. 1642 XVII A REINO DE GALICIA
2. AUTOS DE LA COMISIÓN EJECUTIVA DADA A PETICIÓN DEL ARZOBISPO DE SANTIAGO, EN EL PLEITO CON ALONSO GARCÍA DE SEARES Y MARÍA FREIRE, SU MUJER, VECINOS DE SAN JUAN DE LOUSAME, ARRENDATARIOS DE LAS RENTAS DEL MAYORDOMAZGO DE NOYA, SOBRE EJECUCIÓN 1700 XVIII/0 A REINO DE GALICIA
3. DON ANTONIO SALGADO ARAUJO, ALGUACIL DE MILLONES, CON ANDRÉS GARCÍA DE SEARES , SOBRE ADMINISTRACIÓN DE SISAS. 1558 a 1833 A REINO DE GALICIA
4. JÁCOME ALONSO Y CONSORTES CON EL ALCALDE DE SAN MARCO Y JUAN GARCÍA DE SEARES , SOBRE REINTEGRO DE POSESIÓN DE LOS MONTES DEL LUGAR DE GOSENDE 1667 XVII A REINO DE GALICIA

GORGAL NO ARG
JUAN VÁZQUEZ DO BUSTO CON DOMINGO GARCÍA DE GORGAL , SOBRE ELECCIÓN DE PROCURADOR GENERAL EN BARCALA. 1558 a 1833
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Os datos que me das Milleiro xa os coñecia, pero gracias de todas formas.
O máis interesante sen dubida é o referido a Alonso Garcia de Seares, veciño de San Juan de Lousame. Pero se ese documento é de 1700, quizais Alonso sexa irmán de Andrés, xa que San Juan de Lousame e Santa María de Roo, son parroquias veciñas. Pero hai máis datos que apuntan en esta dirección: O pai de Andrés, Phelipe, fixera testamento en Noia en 1677, e morrera se mal non recordo en 1685. Na sua partida de defunción, funda máis misas das que xa tiña en Roo por seu pai e avo. Duas misas sobre hipoteca da sua casa de Mato, e seis máis sobre todo o lugar de Berrimes en San Juan de Lousame. Enton se tiña propiedades en Lousame, tamen tería familiares, descendentes ou ascendentes alí. O seu testamento non sei se se conserva, pero se se conserva debe de estar no Arquivo Universitario de Santiago, e non é máis que cuestión de consultalo.
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Atopado o testamento do capitán Phelipe García de Seares, vexamos o que nos conta.
O 19 de setembro de 1677, estando na cama enfermo, na sua casa de Mato otorga testamento, porque esta "receloso de la muerte". En el confesa a fe católica, e dispón as mandas sobre o seu enterro e misas. A continuación empeza a contar polo miudo as relacións familiares. Di que esta casado con Dª Antonia Vazquez, filla de Dn Juan Vazquez de Ulloa e Sotomayor, Regidor , (novo dato), que ten 6 fillos: Juan, Domingo, Antonio, Andrés, Francisca, e Cathalina. Pola forma de contar esta parte, semellan todos eles menores de edad. A continuación testa na sua muller todos os seus bens, e fai un relato pormenorizado das condicións: que non se volva a casar, a partición de bens ganaciales, a condición de heredeiros universais de seus fillos despois da morte de sua nai, muller del etc. Fala da capilla de Santa Catalina, pero non conta máis do que xa se sabe: fundada por seu avo Bartholome de Gorgal, recaeu despois en Juan de Gorgal, e despois chegou a el. Pero cara o final do testamento, conta duas noticias moi interesantes. Reconoce por filla natural, quizais antes de casar con Dª Antonia Varela, a Mencia García de Castro, e legalle 200 ducados, en unha casa e muiño que el construiu en Sampaio, lugar da mesma feligresia, pero a condición que axude a criar a seus medios irmáns, (ós fillos lexitimos de seu pai), e que se someta a muller de seu pai (a Dª Antonia Vazquez). E cara o final, aparecen os datos máis interesantes. Fala que por morte de seus pais, el quedou por tutor e curador dos bens de seu irmán, menor de idade, Alonso García de Seares. Que administrou, e defendeu a sua parte na partilla dos bens de seu pai, para pagar os seus estudios. Porque tamen conta, que ó presente é estudiante, e que cando el morra lle fagan contas da administración de esos bens e rentas, e llas pagen, pero si Alonso lle debe algo, que llo perdoen. E para rematar deixa como albaceas do seu testamento, bens e fillos menores de idade, a sua muller Dª Antonia Varela, ó capitán D Antonio Cortes de Mendoza, e por último a seu sogro, D Juan Varela de Ulloa e Sotomayor; e entre outros firma como testigo un tal Antonio Docampo Ribera.
A luz de estos datos, o dato que máis valorei foi o do irmán de Felipe García de Seares, Alonso. Alonso leva os mesmos apelidos, e é estudiante. En esa epoca non existian moitas opcións de estudios, sendo os eclesiasticos os máis habituais, sobre todo se a sua familia fundara unha capela e a dotara de bens. Se estudiaba a carreira eclesiastica e se ordenou, estan os seus papeis nos Espedientes de Sagradas Ordenes, no Arquivo Historico Diocesano. E seria facíl sabelo atendendo o seguinte razoamento: En 1629 Felipe non tiña nacido, seu pai esta enfermo e sen fillos. Posteriormente cando Felipe é maior de idade, faise cargo de seu irmán pequeno cando morren seus pais. Si supoñemos que Felipe nace a principios dos anos 30 a mediados dos 50 é maior de idade, e en 1677 Alonso é estudiante pero non esta ordenado de nada, quere decir que ronda os vinte anos. Dos vinte os vintecinco deberiase ordenar de menores ordenes, e se o fixo o seu espediente deberiase encontrar nos anos seguintes o testamento do seu irmán máis vello, (1678-1682). Pero despois de revisar as notas do arquivo de Roo, non aparece ningun Alonso García de Seares, como clerigo, presbitero ou similar nos anos seguintes. Si aparece Domingo, o fillo de Felipe, cos apelidos García de Ulloa, e por primeira vez en 1700, como padriño dos fillos de seus irmáns.
Alonso fixo entón a carreira notarial? Non aparece como notario no arquivo de protocolos de Noia, pero esto non indica nada, xa que quizais non exerceu. Pero agora aparece en escena o dato que aportou Milleiro, do Arquivo do Reino de Galicia. Había un Alonso García de Seares, casado con Maria Freire en Berrimes, San Xoan de Lousame en 1700, e pugnaba polas rentas do mayordomadgo de Noia. Para que quería exercer un oficio, se podia vivir moi ben pola sua posición social e económica. E ademáis de unilo polo nome, tamen pola propiedade, xa que como se indicou Berrimes pagaba 6 misas de fundación que otorgara Felipe de García de Seares no seu testamento. O malo é que non aparecerá nos Espedientes de Sagradas Ordenes, hai que ir buscalo o arquivo de Lousame, que ainda permanece na parroquia, se é que se conserva.
Pero estamonos desviando do titulo de esta entrada, o bispo D. Alonso de la Peña y Montenegro. O dato máis insignificante e crucial, e aqui volvese a dar. Como testigo de este testamento aparece un tal Antonio Docampo Ribera, do que non se conta nada de el, so aparece e firma. Pero recordando a copia do testamento de D. Alonso de la Peña, soupera que era de 1727, porque a mesma man ó final da copia, conta que o presente era capellan da capela de Sn Ildefonso un tal Docampo. Seguramente descendente de este Antonio Docampo, e por tanto familiar do bispo. Que pasaría entón en 1727?, pois que quizais a rama principal de descendes extingueuse, morte, carreiras eclesiasticas etc, e pasou a outra rama, a rama dos García de Seares. Eso indicaria que estos Docampo terianse emparentado cos García de Seares antes de Felipe. ¿como verificalo?
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Docampo e García de Seares son apelidos documentados nos séculos anteriores e ben coñecidos, pero a dificultade radica en ir encontrando os ascendentes un a un cara o pasado.
Partimos da hipotesis que Docampo e García de Seares estaban relacionados pero non forma de sabelo. De feito ainda non solucionei o problema de saber a orixen de García de Seares en esta rama.
Pois ben, buscando nos Expedientes de Sagradas Ordenes, encontrei todos os espedientes das Ordenes Maiores de Domingo García de Ulloa. 1699 presbitero, 1698 subdiacono, 1697 epistola, e en este informe de 1697, o parroco de Santa María de Roo, inclue ademáis dos testigos que non encontran impedimento algún en que Domingo se ordene, a copia da partida de nacemento de Domingo. Esta partida esta en un libro que hoxe non se conserva. Domingo naceu o 10 de decembro de 1668 e os seus padriños foron: Juan de Nimo, xuez de San Xusto, e Dominga de Gorgal, "sus tios". Eso indica que Dominga de Gorgal é irmá de Felipe Garcia de Seares, pai de Domingo, e ambos fillos de Juan de Gorgal. Pero Dominga debe ser filla de María de Verduga, con que esta casado en 1629, enfermo e sen fillos. Pero Felipe ten que ser fillo de un segundo matrimonio, tanto el como Alonso, seu irmán pequeno, e tamen de Dominga García de Seares, que foi despois a 2ªmuller de Juan de Nimo. O matrimonio de Juan de Nimo e Dominga García de Seares xa existia en 1673, xa que en marzo de ese ano teñen un fillo, o que nos indica que se casaron entre 1669 e 1672.
Todo esto indica presumiblemente, que Juan de Gorgal casou en segundas nupcias con unha García de Seares, e esta foi a que lle debeu dar os seus apelidos os seus fillos. O que non sei e de onde procedía, si de Lousame, Roo, incluso da vila de Noia, ou de outro lugar...
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Buscando en Heraldica e Xenealoxia de Galicia do padre Santiago Crepo encontrei referente a García de Seares:
Dn Alberto García de Seares e Blanco, señor de Oín, casado con Dª Dominga Freire de Rioboo natural de San Martin de Laraño, no concello de Santiago, eran señores do Pazo de Arreten en Padrón, cara mediados do s. XVI. Tiberon por fillos a Alberto, que fundou capilla e Laraño, Pedro, Lucia, Andrés, e Juan García de Seares, ou de Agrafoxo, natural de Laraño, familiar do Santo Oficio, herdeiro do vinculo, que casou con Dª María Freire Vazquez, natural de Santa María de Viceso, concello de Brión. Este matrimonio funda capela en Santa María de Urdilde, concello de Rois. Un fillo, D Alberto García Seares, o mozo, casa con Dª María Calvo de Caamaño, e teñen a D Antonio García de Seares e Caamaño, natural de Muros, secretario do S. O., casado con Dª Juana Somoza de Alvarado, que a sua vez son pais de Dª Ana García de Somoza casada con D Antonio Pardo de Vaamonde.
Dn Juan García de Seares, ou de Agrafoxo ten como herdeiro do seu vinculo de Arreten ó seu fillo D Andrés García de Seares, rexedor de Padrón e Santiago, secretario do S.O. , señor do couto de Pousada, e patrono da capela de San Martiño de Laraño, casado en 1ª nupcias con Dª Elena Méndez de Aledo, natural de Padrón, de quen ten a Dª Elena García de Seares e Méndez. En segundas nupcias casou con Dª María Bermúdez de Castro, viuda de D Juan de Gosende e Quinteiro, secretario do S. O. e escribano de Santiago. Este segundo matrimonio trae cada un un fillo do seu primeiro respectivo, que acaban casando entre si. Dn Benito Bermúdez de Castro e Gosende, fillo de D Juan de Gosende e Quinteiro e Dª María Bermudez de Castro coa filla do 1º matrimonio de D Andres: Dª Elena García de Seares e Mendez. Como sucesor de este matrimonio queda seu fillo Dn Francisco Andrés de Castro e Seares, señor do couto de Pousada, rexedor de Santiago cara 1680, señor da casa de A Reten, e da casa de Ortoño (Ames), patrón da capela de Laraño, casado con Dª Catalina Sánchez de Luaces e Vaamonde, da Casa de Gondelle.
Estos son os García de Seares, ascendentes directos de Rosalia de Castro, señores o pazo de A Reten, dentro da parroquia de Iria, onde esta a fundación do bispo Alonso de la Peña. Pois ben, en Linajes Galicianos, de Perez Constanti, o reconstruir a arbore xenealóxica do D Alonso, a partires dos expedientes de limpeza de sangue del mesmo e dos seus sobriños coengos desprendese o seguinte. Que sua irmán Dª María Fabeiro de Ribas, casa con Jacome de Sanmamed e Seares, natural de Santo Tomé de Ames, fillo de Jacome de Sanmamed e María García de Seares, a cal era irmán de Andrés García de Seares, familiar do S.O. e rexedor de Santiago, e de outro tal Antonio García Seares, secretario do S.O. Estos son os do pazo de A Reten de Padrón que antes describín, pero non coinciden os nomes de Antonio, non mencionado antes, e Andres con coincide moi ben cronoloxicamente. En todo caso parece seguro a relación entre o bispo, por medio da sua irmán, cos García de Seares, pero ainda non conseguín relacionalos co capitán Felipe García de Seares... Quizais outro día
Tito1

Mensaje por Tito1 »

A investigación para relacionar ó capitán Felipe Garcia de Seares, cos Garcia de Seares do pazo de Arreten, resultame agora moi dificil.
Os datos referentes a xenealoxia de Rosalia de Castro, de que son ascendentes estos Garcia de Seares, son datos resumidos. Ó parecer proveñen de un articulo de D. José Caamaño y Bournacell, "El linaje de Rosalia de Castro", publicado no Boletin de la Comisión de Monumentos de Lugo, ano 1952, pax 96-109. Onde describe basandose en datos dos arquivos da inquisición as distintas ramas de esta familia. Seria moi interesante poder consultalo, pero non puden localizar en ningun archivo e biblioteca esta publicación.
Por outra parte, non puden adceder ó arquivo de San Xoan de Lousame, onde supoño que poida estar os matrimonios de Alonso Garcia de Seares, irman máis novo de Felipe, e incluso o matrimonio do pai de Felipe, Juan de Gorgal. Tampouco encontrei o expediente de menores ordenes de Domingo Garcia de Ulloa, fillo de Felipe, clerigo presbitero. Pero si encontrei datos xenealoxicos moi interesantes de Doña Antonia Varela de Ulloa, a sua muller. Era filla de D. Juan Varela de Ulloa e Sotomayor, e a sua primeira muller Dª Maria de Lemos e Lobeyra, veciños de Noia, e poseedores do pazo urban de Bergondo. D. Juan, era fillo de D. Domingo Guiance de Andrade, e Dª Elvira de Romay. D. Domingo esta emparentado cas casas de Giance e Calderon de Asturias, cos Sarmientos de Salvaterra, cos condes de Andrade e Lemos, cos Romay, e cos Mariño de Lobeyra. E pola parte de Dª Elvira de Romay, esta era filla de D Gonzalo Mariño de Lobeyra Romay e Sotomayor, e Dª Leonor Lopez Ocampo e Lugo e Ibiza, Sanchez de Quiroga e Ares, condes de Ulloa e Monterroso.
Tito1

Mensaje por Tito1 »

Un dos fondos máis interesantes para a investigación xenealóxica, cando non existen ou se teñen perdido os libros de partidas sacramentais, son os arquivos dos mosteiros. E para os lugares por onde discurriron as vidas das xentes que veño investigando, os concellos de Lousame, Noia, Rois, e outros, o mosteiro que máis preto estaba e máis propiedades tiña era o de San Xusto e San Pastor de Toxosoutos, no actual concello de Lousame.
Pois ben, de este mosteiro bieito, fundado cara 1127, baixo o auspicio do arcebispo Xelmirez, e que pasou a dependender do bernardo de Santa María de Sobrado cara finais do século XV, conservase un tumbo no arquivo histórico diocesano de Santiago, no fondo de San Martin, signatura 2.1.36. Non se debe confundir co Tumbo de pergamiño dos s. XII-XIII, que se conserva na Biblioteca Nacional de Madrid, e que hai pouco foi publicada unha transquición, xa que este é posterior e o seu soporte e de papel. O tumbo, en un estado regular de conservación, debeu ser conposto no s. XVI, e consta de máis de mil folios, dos cales non se poden leer os primeiros e os últimos, por estar moi deteriorados. Pois ben, esta disposto por parroquias, e as suas entradas fainas por lugares e vilas dentro de estas, describe brebemente como chegaron a formar parte do patrimonio do mosteiro, referindose os documentos do primeiro tumbo, decindo o ano e as persoas que llas doaron, venderon, ou cambiaron, case todas dos s. XII ata finais do XIII, despois describe foros, voces, nomeamentos, acordos, apeos, concordias, sobre esos lugares e xentes que os habitaron, apuntando coidadosamente os anos e os notarios onde se fixeron as escritura, datos estes moi valiosos. Os séculos XV, XVI, e comezos do XVII, son os máis detallados, nos que fai descripcions familiares moi pormenorizadas.
Buscando en este tesouro historiográfico, encontrei datos moi interesantes:
Nos lugares de Castro e Talabaza de Santa Maria de Ordilde, (hoxe Urdilde), atopei que Toxosoutos aforaraos en 1556 a Pedro Garcia de Castro e a María Fernandez. En 1584 nomease por primeira voz de este foro a Juan Garcia de Castro, fillo de Pedro Garcia de Castro e María Fernandez. En 1607 nomease a segunda voz, no neto Fernan Garcia de Castro labrador. E en 1632, aparece un dato moi interesante, Fernan Garcia traspasa o foro a Juan Garcia de Agrafoxo, coñecido por outro nome como Juan Garcia de Seares, mencionado xa na xenealóxia de Rosalia de Castro. En 1647 faiselle novo foro. E fala tamen que na mesma parroquia existe un lugar, chamado Casal da Bella, propiedade de San Xusto que en 1611 aforao a Juan Garcia de Agrafoxo e a Maria Freire sua muller. Outra man posteriormente escribe en letra diferente o seguinte: "Juan Garcia tubo dos hijos uno se llamo Andres q fue regidor de Santº y el otro Alverte ninguno de estos fue nombrado por primera voz, agora se a de nombrar un hijo de Alberte que lleve el Casal, llamase Antº Garcia de Seares vive en Santº y es escrivano de la inquisición, importa ......... esta diligencia". Estos datos coinciden ben cos da xenealóxia dos Garcia de Seares, e abren un camiño novo para coñecer os devanceiros do capitán Felipe García de Seares..
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

D. Alonso de la Peña y Montenegro

Mensaje por Tito11 »

D. José Caamaño y Bournacell autor do traballo de 1952 sobre linaxe de Rosalia de Castro, volveu a retomar o tema en 1968, baseandose en outro traballo de Fermin bouza-brey de 1960, sobre os documentos do vinculo e pazo de Arreten en Iria Flabia. Caamaño y Bournacell, titulouno "Rosalia de Castro, en el llanto de su estirpe", e en el fixo un compendio dos datos que tiña e aportou Fermin Bouza-Brey sobre os documentos de Arrenten.

Parece ser que o pazo de Arreten, non era propiedade dos García de Seares. Que este foi traido a familia co matrimonio de Andres Garcia de Seares, fillo de Juan García de Agrafoxo, e neto de Alberte Garcia de Agrafoxo, con Doña Ana Bermudez de Castro. Xa que cando este matrimonio fai o vinculo en 1655, e establece a orden de sucesión de el, dividen os bens, e o pazo otorgano os fillos e deudos do primeiro matrimonio de Doña Ana Bermudez de Castro.
Tamen se da unha relación pola parte de Andres García de Seares dos seus fillos e irmans, orden de herdeiros do seu patrimonio. En el falase de dous fillos do seu primeiro matrimonio: Francisco Garcia e Mendez, so se coñece o nome, e Maria Freire de Seares casada na vila de Cee. Despois fala de seus irmáns, o capitan Alberte Garcia de Seares, pai de Antonio Garcia de Seares, secretario do S.O. De un tal Juan morador en San Juan de Arriba, e unha tal Dominga Garcia de Seares casada con Domingo Bassante na parroquia de Santa Maria de Urdilde.
Os Bassantes de Urdilde, posteriormente buscados e estudiados ó final do s. XVII e principios do XVIII, tiñan cargos na xurisdición de Altamira e entroncaron cos Cordeiro de Miranda, escribanos.
Se cotexamos estos datos cos encontrados no Tumbo de San Xusto de Toxosoutos, as cousas empezan a cadrar: Os Garcia de Seares foran foreiros do mosteiro, no s. XVI, en Seares, Santo Thome de Ayames (Ames), en Villastrixe, Vilastrexe Santa María de Villestro, (concello de Santiago). Pedro Garcia de Seares compralle o foro a Jácome de Parga en 1562, despois pasa a Alberte Garcia de Seares, irmán do primeiro. Fillo de este ten que ser Juan Garcia de Agrafoxo, tamen foreiro do mosteiro de Toxosoutos, e morador en Urdilde, del é fillo Andres que pasaria o pazo de Arreten; e tamen o Capitan Alberte Garcia de Seares, que casou en Muros, e tamen Dominga Garcia de Seares que casa en Urdilde con Domingo Bassante. Como se contou anteriormente, unha tal Maria Garcia de Seares causou con Jacome de Sanmamed, en Ames, e tiberon a outro Jácome de Sanmamed, que casou con Doña Maria Fabeiro de Ribas en San Juan de Bujan, media irmá de Don Alonso de la Peña y Montenegro, Bispo de Quito.
De quen era filla esta Maria Garcia de Seares, e de quen era neto o Capitan Felipe Garcia de Seares veciño de Santa Maria de Roo, son as preguntas que seguen no aire...
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

As fontes documentais son sorprendentes. E anque un traballo as mencione e resuma, é preciso ir a elas para que ningun dato por pequeno que sexa, se escape, porque moitas veces son cruciais.
En "Rosalia de Castro, en el llanto de su estirpe", Caamaño-Bournacell, basease en outro traballo de Fermín Bouza-Brey: "El solar y mayorazgo de A Arreten.." Cuadernos de Estudios Gallegos, Tomo XV, pax. 164 1960. E a sua vez Bouza-Brey fixerao retomando outro de Caamaño-Bournacell de 1952, mencionado máis arriba. Bouza-Brey en 1954 foi persoalmente ó pazo de Arreten, e pudo ver os documentos antigos de este pazo, da man do propietario de entonces.
Describe entón, no traballo de 1960, estes documentos. O vinculo fundacional da capela e pazo de Arreten polo rexedor Andres García de Seares, e a sua segunda muller Dª María Bermudez de Castro en 1655. As relación familiares xa as coñecia porque Caamaño-Bournacell as recorda no seu traballo de 1967, sen embargo no fala dos bens que estan en ese vinculo. Bouza-Brey fai un reumen, no cal conta que ademais do oficio de rexedor, e as escribanias de número da vila de Padrón, así como a de millones da mesma vila, moitas propiedades nas feligresias de Rois, Urdilde, Oines, Bea, Sarandón etc, duas casas en Santiago, e unha veintena de casas en Padrón, ademáis de unha coleción de obxetos de uso cotidiano de prata dourada, na que os poseedores do vinculo debían facer poñer as suas armas.
É aquí outro asunto controvertido, ¿cales son armas dos García de Seares? Bouza-Brey responde a esta pregunta con un documento sensacional, que non tiña nada que ver co pazo de Arreten. Fala de que Doña Matilde Paz García de Seares, muller de D. Romualdo Noguera Aitaza, de Santiago e Vimianzo, a cal pola sua nai proven directamente de estos García de Seares, tiña documentación....
Describese entón unha certificación do Rey de Armas D. Antonio Zazo y Ortega, extendida en un cuaderno a folio, sobre vitela, con varios escudos miniados, que posee dita señora, librada en 1800, e con citación de D. Pedro García de Searez Suarez de Lago y Gorgal. (fixese como a final do s. XVIII se recordan apelidos como Gorgal de principios do s. XVII, dos que os seus poseedores xa non saben nada). Pois ben, cita como casa solariega a ""Casa do Mato"", en la feligresia de Santa María de Roo, e señala como ""solares secundarios, por separación de la casa troncal"", o que radica en San Martín de Laraño, ""a donde el Capitán Alberto García de Seares y Doña María Calvo de Caamaño fundaron una capellania y su hija Doña María García de Seares, viuda del capitán don Luis, poseedor de Ocampo, agregó a ella todo lo que heredó de sus padres con llamamientos a sus parientes...; y el que radica en Santa María de Urdilde de la que fueron poseedores Don Juan García de Seares y su mujer Doña María Freyre de Seares, fundadores así mismo de una suntuosa capilla, llamando por patronos en primer lugar a sus hijos, el regidor perpetuo y secretario del Santo Oficio de la Inquisición don Andrés García de Seares, regidor de la villa de Padrón, en cuya capilla está el entiero de esta familia con sus escudos de armas, aunque unidos a los de otros apellidos con quien estubieron enlazados....""
O rei de armas confesa sinceramente que ""halla no poca dificultad para señalar el escudo correspondiente a esta linea"", pola variedade de familias en que últimamente se divideu esta casa, e así di que acude o primitivo, que é o que verdadeiramente comprende a todas as ramas, "" y consiste en escudo xaqueado de ocho piezas de plata y gules, orla bleu con ocho estrellas de oro"".
O rei de armas esta confuso cos ascendentes de D. Pedro García de Seares Suarez de Lago y Gorgal, pero coinciden cos que eu xa viña encontrando por outras vias: D. Pedro era fillo de D. Domingo García de Seares, natural de Mato, que con 60 anos foi a guerra con Portugal, por ser nobre, anque foi relevado polo seu fillo máis vello Francisco; e tiña como nai a Doña Isabel Suarez de Lago, filla a sua vez de Don Francisco Suarez e Doña Antonia de Lago. Estos eran pais de Don Diego Suarez, e avos de Don José Suarez, teniente coronel de infanteria e milicias de Tuy, e diputado do Reyno. D. Domingo García de Seares era fillo do Capitán Don Andrés García de Seares e Doña María Gonzalez, (aquí empezan os coñecidos). Este capitán, D. Andrés, ""acudio a principios del pasado siglo (XVIII) con su compañia a la defensa de Tuy, Salvatierra y la villa de Vigo, invadidas por los ingleses"". D. Andrés era fillo de outro capitán, D. Felipe, e de Doña Antonia de Ulloa.
Fala tamen de outro documento solto, anónimo de principios do s. XVIII, que di que o solar antiguo de estos García de Seares esta no lugar de Seares, na feligresia de Santo Tomé de Ames, e este esta arruinado e aforado. E sobre o dintel da porta campean as antiguas armas, que son duas ferraduras unha tenaza e unha cruz. Bouza-Brey preguntase se pode ser unha confusión Seares-Suarez, xa que estos últimos nas suas armas teñen unha cruz e dos crecentes, pero tamen apunta a que non sexan armas, senon unha mala descripción de alguen que non coñece moito de heraldica. Serían enton en vez de unha tenaza un alfa, e en vez de ferraduras omegas, sendo unha escripción piadosa de un crismón.

Non creo que este dintel, que foi descrito hai máis de 250 anos en unha casa en ruinas se conserve, ou se poida encontrar o cuaderno datado en 1800 da señora doña Matilde Paz García de Seares, pero quen sabe..[/b]
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Hai uns dias visitei o lugar de Mato en Santa María de Roo. É un lugar abandanado, anque esta señalizado entre as aldeas de Liñaio e Pastoriza, na falda dos montes que rodean Noia e encaixan o río tambre xa na sua desembocadura. Hai que andar uns 600 metros por unha corredoira fonda entre dous valos polo medio do monte, e despois bifurcase ó chegar a primeira das tres casas que ten. Esta é sen dubida a máis grande e a que mellor se conserva. Xusto bifurcase o camiño no portal do seu corral, dificil de ver, xa que hai que escudriñar os seus secretos entre as rendixas das taboas de este. Esta é a parte nordes por onde cheguei, sigo andando e bordeo a casa unida o corral, para vela polo seu lado oeste, e entón descubrese a sua grandeza en tamaño e en antigo poder. Se polo norte o corral mide 15 mts e a casa unida a el outros 15, o lado oeste mide non menos de 25, e no medio ten un soportal interno, cuadrado de 8 metros, con unha esbelta columna central que fai de parteluz e que soporta dous balcóns. E o lado de estes campea un escudo, con cimera mirando a diestra, partido en tres cuarteis. No primeiro vese un campo xaquelado en seis xaqueles, eu pensaba que eran oito, con bordadura de 8 estrelas, no segundo unha torre e unha estrela, e no terceiro outra torre, cerra o escudo, un pequeno escudo en jefe con duas chaves. Este escudo aparece en unha casa de Noia, identico en todo, e que Manuel Fabeiro non tiña moita idea. É unha casa impoñente, de planta baixa e primer piso, que teran cada un máis de trescentos metros cuadrados. É dificíl bordeala polo sur, xa que hai moita maleza, pero vislumbrase outro balcon facendo unha fachada de máis de 30 metros. Entón doume conta, a casa ten forma de sete, sendo a ala do oeste, a máis grande e principal, e no oco do sete cerrase o corral, facendo toda a construción un rectangulo. Na pequena fachada leste, pola que discurre un dos ramais da corredoira cara un monte de silvas e fieitos, vese o lado da ventana, o lugar construido de sillares para esculpir un futuro escudo. Deixando atras esta casa, que ten tellado novo, anque as portas e ventanas sexan vellas e esten cerradas, vese outras duas, a menos de 50 mtros da primeira. Unha e pequena, de 8 por 10, de dous pisos, e tan alta como a anterior. De pedra tamen pero parecia de factura posterior. Tiña luz electrica, e antena de de televisión, tamen tellado novo e ventanas de aluminio verde, pero os camiños que levaban a sua porta estaban cheos de herba e silvas, e daba a sensación de que ninguen pasou por ali nos últimos dous anos. Sen dubida unha casa que pudo ser feita a principios do século XX. Asi, como a que primeiro vin e describín parecía ter sido construida non antes do s. XIX. En ambas, a pesar de que busquei non encontrei escripción algunha. Non foi asi pola contra, coa única que quedaba. Esta terceira, deberiase seguro decir primeira, xa que semellaba máis vella, e de feito asi o era. Era unha casa semi aruinada de pedra, estaba xusto en frente da pequena. Quizais fose un pouco máis baixa, e seguro que era a máis grande das tres. Tiña un portal central con unha inscripción "Año 1868", este daba a un coral cuadrado e pequeno, onde habia varias portas e unha escaleira que levaba a unha porta no primeiro piso. Cada porta conducia a unha estancia da casa que sería como a segunda casa. Parecia que non fose unha construción unitaria, senon que fose construida en fases e ampliacións. A porta alta tiña un ano no dintel "Año 1724", tiña restos de ter luz electrica, de feito habia unha nevera vella tirada no baixo. Atopei a lareira, as cortes, o carro e tamén grandes partes do tellado no chan, tamen cheguei a cociña. Grandiosa cociña, merecedora de ter sido de un mosteiro. A cambota da cociña, estaba e esta soportada entre duas paredes e unha columna baixa e robusta, que soportaba duas colosais pedras en forma de viga, sendo a maior de non menos de 5 metros de longo. A lareira foi reformada e puxeron en ela a cociña economica, anque ali habia sitio para cinco cociñas. Non encontrei máis incripcións, ni escudos a non ser cruces gravadas nas portas.
Mato aparece no libro de fabrica de Santa María de Roo, e del dise que nos foros antigos chamabase Liñaio Vello. O capitán Felipe Garcia Seares, morreu ali no ano de 1685, e da documentación deducese que so habia a sua familia. A casa máis vella que data de 1724 de do tempo de Francisco de Nimo, escribano, casado en 1721 con Dª Mª Varela Garcia de Seares, neta de Don Felipe, e filla do seu fillo o tamen capitán D. Andrés García de Seares e Soutomaior. O irmán de Francisco de Nimo, era Joseph Eugenio de Nimo, que casou o mesmo día que seu irmán con outra irmán, Dª Juana Varela García de Seares, vivindo na cercana aldea de Nimo.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

A creación de este tema, tiña o obxetivo de encontrar algunha referencia familiar de Don Alonso de la Peña, pero derivou na busqueda dos García de Seares, que por outro lado tamen estan emparentados con él. Reunin toda a información que de esta familia encontrei e publiqueino no foro de linaxes.
Sen embargo o motivo polo que abrin este tema, que era explicar porque esta familia poseía unha copia do testamento do bispo de Quito, non quedou resolta...
descendente

arbol xenealòxico

Mensaje por descendente »

Eu son descendente de Alonso de la Peña e teño na miña casa o arbol xenealoxico con todas as xeracions dende èl ata os nosos dias.Se che interesa.....
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Hola descendente!
Pois si interesame moito. Estou tan emocionado que xa non sei que preguntar!
Cando encontrei documentos de Don Alonso de la Peña, pensei que con traballo iria descubrindo as unións familiares, pero o día de hoxe o asunto está bastante liado.
Por un lado está a copia do seu testamento en poder de D. José Eugenio de Nimo e a sua muller Dª Juana Varela Garcia de Seares, en Nimo, actual Sª Mª de Roo en Noia, con data de 1727, o documento foi feito en San Francisco de Quito en 1659. Investiguei estas duas familias, como veño escribindo no foro de familiares, pero tras vagas pistas non conseguín unilas con Don Alonso, non sei se é porque non teño suficientes fontes ou por malinterpretación de algunhas de elas. Por outro lado como esto non era suficiente intentei reconstruir os descendentes de D. Alonso, para ver si asi "tocaban" coas lineas que eu buscaba e tampouco tiben sorte. Teño unha grande arbore de descendentes no s. XVII, e fixeno xuntando as información de limpeza de sangre que D. Alonso e os seus sobriños fixeron para ingresar como canónigos na catedral de Santiago, e despois amplieinas con sobriños segundos e as informacións que presentaban para os Expedientes de Sagradas Ordenes cando se ordenaban de sacerdotes. De esta forma soupen que había descendentes en Silvaredonda, San Juan de Bujan, concello de Rois, cos apelidos Sanmamed, e Castaño; tamen en San Martín de Lesende, concello de Lousame, cos apelidos Sanmamed e Martinez, e tamen en San Lorenzo de Seira, concello de Rois, cos apelidos Rodriguez de Ribas. O certo é que D. Alonso tiña 3 irmáns, fillas de sua nai do seu primeiro matrimonio.
Gustariame saber sobretodo os descendentes entre o s. XVII e XVIII, de todas as ramas directas e oblicuas. De todos modos calquera cousa que me contes agradecereicha moito, porque os documentos máis importantes que son os libros sacramentais das parroquias de Buxán e Lesende non existen tan antigos.
Espero ansiosamente noticias tuas, e moitas gracias por contestar..
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Máis ou menos, esto é o que sei máis concretamente da xenealoxía de don Alonso de la Peña, gracias a bibliografia, e os expedientes de Sagradas Ordenes.
Don Alonso de la Peña Rivas Montenegro, nace o 29 de abril de 1596 en Padrón, e era fillo do segundo matrimonio de Doña Mayor Fabeiro de Rivas, casada con Don Domingo de la Peña. Domingo de la Peña era fillo de Don Juan de la Peña e Doña María da Veiga, da diocesis de Mondoñedo. Doña Mayor Fabeiro de Rivas, era filla do rexedor de Padrón Don Alonso Fabeiro e de Doña Catalina Fernandez de Barros. Doña Mayor casarase en primeiras nupcias con Pedro Castaño e tubo alomenos duas fillas: María, e Catalina, e unha posible terceira filla chamada Juana, que é mencionada na fundación da capela de San Ildefonso pero non aclara ben o parentesco.
Os descendentes de Don Alonso, veñen entón da descendencia das suas medias irmán maiores, estando moi documentados os da sua irmán Doña María, quizais por ser esta a maior en días, e por tanto sucesora nas obras e memorias pías. Das outras irmáns non sei case nada, só que
Doña Catalina Fabeiro, casou con Pedro de Castragadin en Santa Comba de Louro, e Doña Juana Fabeiro con Alberte de Curruxeiras en San Lorenzo de Seyra.
Doña María Fabeiro de Rivas, casou con Jácome de Sanmamed e Seares, fillo de Jácome de Sanmamed e María García de Seares, veciños de Santo Tomé de Ames. Irmán de este Jácome de Sanmamed e Seares era o Domingo de Sanmamed, que era cura de Ares, e comisario do S.O. da Inquisición. O matrimonio composto por doña María Fabeiro e Jácome de Sanmamed, estableceuse en Silvaredonda na parroquia de San Juan de Buxán, no actual concello de Rois. Fillo de estos foi o Doctor Don Francisco Sanmamed de la Peña Montaos, canónigo tesorero da Igrexa de Santiago, e administrador general do Real Hospital de Santiago. Irmán de este foi Juan de Sanmamed, que casou con Dominga Martinez en San Martín de Lesende, no actual concello de Lousame, filla de Andrés Martinez, de Lesende, e María de Cés, natural de Santa Eulalia de Vilacoba, no mesmo concello. María de Cés era filla de Juan de Cés e María Cao.
Juan de Sanmamed e Dominga Martinez, tiberon por fillo ó licenciado don Gregorio Sanmamed de la Peña, nacido en San Juan de Buján o día 12 de xaneiro de 1651, que chegou a canónigo de Santiago. Outra irmán de este foi Isabel de Sanmamed que casou con Don Domingo de Angueira natural de Santa María de Iria, e rexedor de Padrón. Estes foron pais de Don Alonso Angueira e Sanmamed, bautizado en Iría o 22 de decembro de 1675, tamen chegou a canónigo en Santiago.
Teño desentrañado un pouco máis esta xenealoxía, pero antes de publicala necesito comprobar algún dato.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Sei tamen que Jacome de Sanmamed e Seares, casado con Doña Maria Fabeiro de Ribas, tibo outro fillo, chamado Domingo de Sanmamed e Montaos que casou con Dominga Castaña, e viviron en Silvaredonda en San Juan de Bujan. Pois ben este matrimonio tubo dous fillos presbiteros. Alonso, nacido en 1655, en 1684 ordenabase presbitero no beneficio simple de Santa Maria de Leroño, no concello de Rois, e Antonio nacido en 1665, que en 1696 ordenabase como un dos capellans da capilla de San Ildefonso dentro da colegiata de Iria Flabia.
En 1705, a primeira escritura do protocolo de ese ano do notario Don Francisco de Lema e Caamaño, veciño de Santa Maria de Roo, no actual concello de Noia, presenta unha escritura de compra-venta, de toda aparte e quiñon do lugar de Silvaredonda, en poder de Francisca Castaño de Souto, casada en San Xusto con Alonso Martinez, e que lle compra Don Andrés Posse de Ocampo, casado con Mayor de Sanmamed, veciños de Silvaredonda. Francisca Castaño de Souto, tiña esa propiedade por seus pais difuntos, Simón de Souto, veciño de Souto, en Santa Maria de Leroño, e Dominga Castaña. Esta Dominga Castaña é sen dubida a mesma ou familiar da que estaba casada con Domingo de Sanmamed e Montaos, e por eso ten a propiedade en Silvaredonda. En canto a Mayor de Sanmamed, ten que ser filla de Domingo de Sanmamed e Montaos e Dominga Castaña.
Nos expedientes de limpeza de Sangre, do concello de Santiago, sitos no archivo historico universitario de Santiago, aparece un tal D Fernando de Ocampo e Sanmamed, en 1788. Era fillo de D. Jacinto de Ocampo e Sanmamed e Dominga Rodriguez e Dominguez, veciños de Santa María de Cruces, no concello de Padrón. Seguramente este D Jacinto de Ocampo era fillo do matrimonio composto por D. Andrés Posse de Ocampo e Mayor de Sanmamed. Máis arriba comentei que en 1727 un tal Jacinto de Ocampo era o patrón da obra pia de San Ildefonso fundada en 1659 por D. Alonso de la Peña, segun aparecia na copia que encontrei de aquel documento.
Otro problema que resolvendoo, creo resolvería todo este rompecabezas, é saber onde, ou quen garda os libros da fundación de esta obra pía, fundada por Don Alonso de la Peña. En principio debería estar no arquivo da parroquia de Iria Flabia, pero ali non hai rastro, o único que se me ocorre e que os teñan os seus decendentes. Nos libros, aparecerian os estudiantes da familia becados, as doncellas tamen da familia dotadas no seu matrimonio etc, aclarandose todas as liñas de este linaxe....
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Existe unha incongruencia en todo o que levo contado.
Jacinto de Ocampo, non era o patrón da obra pía inclusa en Santa María de Iria, senon o capellán. A non ser que este equivocada a escritura de 1727. Si esto é certo non podia ser a mesma persoa casada con Dominga Rodriguez e Dominguez. Por outra parte, e raro encontrar duas persoas cos mesmos apelidos e nomes, da mesma familia, no mesmo tempo.
Sen dubida estos Ocampo veñen de aquel capitán Don Luis de Ocampo, que estibo casado con Doña María Garcia de Seares, filla de outro capitán, D. Alberto García de Seares, morador en San Martín de Laraño. Pero daba a sensación que este matrimonio non tibo fillos, e que ela era viuda e que despois casou en Santa María de Roo con Juan de Gorgal. Esta é a teoría que teño entre mans, pero ainda levara un tempo comprobala...
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Estudiando outras persoas e linaxes, sen darse de conta un encontra cousas interesantes, que por máis que se buscasen non se atoparian. Carlos Martinez-Barbeito ó estudiar o pazo de Laraño, no concello de Santiago, no seu libro Torres pazos y linajes de la provincia de la Coruña, fala de D. Antonio Gregorio Pardo Vaamonde, natural de Laraño, e que presenta expediente de ingreso na orden de Santiago no ano de 1731.
Era fillo de D. Antonio Jacinto Pardo Osorio e Vaamonde, nutural de Laraño e de Doña Antonia Cuervo de Quirós, natural de San Pedro de Cornazo. Neto paterno de Antonio Pardo de Vaamonde, natural de Viveiro e Doña Ana García de Somoza, de Laraño, e esta filla de D. Antonio García de Seares e Caamaño, e Doña Juana Somoza de Alvarado. Este D. Antonio dos García de Seares, que xa estaban emparentados cos Sanmamed como se contou máis arriba.
E pola liña materna era neto de D. Juan Cuervo de Quirós, de Villagarcia de Arosa e de Doña María de Sanmamed de la Peña, natural de Santiago de Buxan. A sua vez, anque non o menciona, eu podería decir que so cabe a posibilidade de que sexa filla de Domingo de Sanmamed e de Dominga Castaño, matrimonio ascendente de Don Alonso de la Peña...
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Difícil é encontrar bibliografía de D. Alonso de la Peña, pero con bastante traballo encontrei como autor ó padre franciscano Manuel Bandín Hermo, que morreu novo a principios do s. XX. En 1951 publicouse as suas notas sobre a bibliografía de D. Alonso, polo Instituto Santo Toribio de Mogrovejo, dentro do Consello Superior de Investigacións Cientificas, con nome de: El Obispo de Quito Don Alonso de la Peña Montenegro (1596-1687). Consultei o libro no Arquivo Historico Universitario de Santiago, e a persoa que me atendeu doume un abrecartas para poder separar as follas ainda sen cortar dende a sua publicación en 1951. ¡¡Dende que o arquivo ó adquireu non o leu ninguen en 55 anos!!
O traballo é absolutamente excepcional, reconstruindo dende a vida de seus pais, a sua formación academica, os honores, e sobretodo a sua excepcional vida pastoral en America, en pro e defensa das comunidades indixenas. Pero ó mesmo tempo sempre tibo presente a sua terra, Galicia, e os seus familiares nela, ós que favoreceu moito con fundacións e vinculos.
Bandín Hermo, para estudiar a ascendencia de D. Alonso, foi a ver o expediente ingreso no colexio de San Bartolome de Salamanca, un dos máis prestixioso do momento. Unha persoa do colexio veu a Padrón e recadou unha morea de testigos e o resultado foi o seguinte: D. Alonso era fillo de Domingo de la Peña, e Mayor Fabeiro.
Domingo de la Peña era de Santa María de Bretoña, nos primeiros anos dedicouse a labranza, despois entrou a servir a un deudo seu, D. Gregorio Falcón, que a sazón era o parroco, ó que lle ensinou a leer e escribir, seguindo despois a mesma instrución con Andrés de Villar, escribano publico. Pasado un tempo, Bretoña pareceulle moi pequena, e emigrou a Santiago e despois a Padrón, onde dedicouse ó comercio maritimo ó por maior con Sevilla. As cousas foronlle ben e ascendeu economicamente e socialmente, casando coa filla de outro comerciante de Padrón e rexedor perpetuo da vila: Alonso Fabeiro, e sua filla Mayor Fabeiro. Alonso Fabeiro casara con Catalina Fernandez de Rivas, nai de Mayor Fabeiro, e filla de D. Alonso Lorenzo Fernandez de Rivas, "escribano del juzgado de Tierra de Quinta", fidalgo, atestiguado por 20 testigos, "solia andar en un caballo castaño", "era de una casa que tiene torre". Estaba enterrado en San Lorenzo de Seira con su esposa Mayor de Rivas, " donde tenia una capilla de Nuestra Señora de las Angustias, suya propia y dos sepulturas". Un antepasado de estos debeuno ser Alonso de Rivas, que fundou a capilla de San Ildefonso en Santa María de Iria, que despois o Bispo refundaria en 1659 dende Quito.
A información fala de un tal Antonio Fabeiro, morto, rexedor perpetuo de Padrón, e da sua viuda Inés de Montes, que en 30-3-1599, otorgaba testamento, decindo que queria ser enterrada na capilla de Santiago da colexiata de Iria, fundada polo seu avo Leonart Plan..
Domingo de la Peña, so volveu unha vez a Bretoña, para vender as suas propiedades e repartir cos seus irmans. Era fillo de Juan de la Peña e Mayor Piñeiro, filla de Marcos Piñeiro e Mayor de Veiga.
Tubo un problema D. Alonso, cando quixo ingresar en San Bartolome de Salamanca. En Santiago, conseguira as millores calificacións academicas, e conseguira o que se propuxera en todas as oposicións a cargos, o que lle granxeou enemistades, que despois difamaron contra el. Tanto que veu un inquisidor dende Salamanca, para ver si era certo eso de que seu pai fora zapateiro. Esto era falso, so era certo que un irmán emigrara a Betanzos e aprendera o oficio e despois volvera a Bretoña onde o exerceu, pero Domingo de la Peña, como decia un testigo "nunca cosio cueros, sino que comercio con ellos"; aclarouse esto e archivouse este expediente..
Avatar de Usuario
serba
Foreiro Ilustre
Foreiro Ilustre
Mensajes: 19875
Registrado: 29 Sep 2004, 09:00
Ubicación: Mos

Mensaje por serba »

Hola, Tito11:

Me gustaría saber cuál era el parentesco entre D. Domingo y la familia Calderon.
Además, tengo gran interés en averiguar si existe la posibilidad de que Dª María da Veiga 'no' perteneciera a la diocesis de Mondoñedo, si tienes algún dato más sobre ella, me harías un gran favor.

¡Gracias!
Poblada soledad es hoy el mundo.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Hola Serva!
D. Domingo de la Peña, pai de D. Alonso de la Peña, non sei ata que punto lle corresponderia o "Don", xa que a fidalguia do seu fillo bispo venlle por parte de sua nai Doña Mayor Fabeiro; por tanto segundo as informacións por min recollidas so sería Domingo de la Peña.
Por outro lado terias que explicar máis pormenorizadamente as tuas sospeitas sobre a relación da avoa materna de Domingo de la Peña, Mayor da Veiga, e el mesmo coa familia Calderon; xa que as fontes coas que eu traballo son moi difusas, e calquer indicio que me dea calquer colaborador poderiame levar a encontrar máis información.
De todas formas poderia asegurar, que as honrras, honores, e cargos que D. Alonso de la Peña e Montenegro, consigueu o longo da sua vida, repercutiron na sua familia, presente e despois futura, en virtude das fabulosas cantidades de prata e ouro que lles legou, ademais de dotados con explendidas fundacións eclesiasticas, ata tal punto, que a sua descendencía foi so por parte femenina, xa que todolos varóns acababan na carreira eclesiastica. Por esto a sua descendencia emparentouse co máis granado da fidalguia e nobreza da terra de Santiago. Entre as suas fundacións mandou reedificar a sua casa natal na vila de Padrón, que foi rematada por 1669. En ela campean dous escudos timbrados polo sombreiro de bispo, nos que se poden ver ata 8 escudos.
Dos Calderon, que tamen estudio xunto cos Guiance, parece que proceden de Asturias, de Peña Millera, na feligresía de San Martín de Colombres, segun unha información de 1666, dada polo rexedor perpetuo de Noia D. Juan Varela de Ulloa e Soutomaior, dos que aseguraba procedia entre otras familias. Estos Calderon e Guiance, deberon arribar a mediados do s. XVI no porto de Muros ou Noia e araigaron emparentadose coa fidalguia local.
Quedo a espera das tuas noticias, para de ese xeito poder axudarnos mutuamente, e aclarar as partes máis escuras de todos estos personaxes...
Avatar de Usuario
serba
Foreiro Ilustre
Foreiro Ilustre
Mensajes: 19875
Registrado: 29 Sep 2004, 09:00
Ubicación: Mos

Mensaje por serba »

Simplemente estoy intentando relacionar a varias personas con el apellido "da Veiga", especialmente de la provincia de Lugo. Revisaré fechas para concretar. Te hacía el comentario porque creo tener anotada a otra 'María da Veiga', pero no era de la zona de Mondoñedo, -aún no encontré los apuntes-.
Referente a los Calderón, es pura curiosidad, algo he leído sobre esa familia. Si localizo algo de interés ya sigo comentando...
Poblada soledad es hoy el mundo.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Releendo a biografia de D. Alonso, encontrei datos moi interesantes referentes ós seus familiares, e as relacións que el tiña con eles.
Cando a mediados da decada dos 60 do s. XVII, Don Alonso de la Peña, manda ó seu sobriño e secretario persoal a Galicia, con unha arca con 62.000 pesos de plata e a escritura de fundación da capilla de San Ildefonso, non pensaba que este ía ter tantos problemas.
Seu sobriño era D. Francisco Sanmamed de Montaos, e tubo non poucos atrancos para levar a cabo a fundación. A verdade é que tampouco informou a seu tío, e co tempo parece que aproveitouse de este capital para comprar a plaza de Administrador General do Hospital Real de Santiago.
Seu tío impacientabase, e mandou a un familiar que serbía con el chamado Mauro de Rivas. Enviao con outro tesouro en ouro e prata para repartir entre os familiares, con ordenes expresas por escrito, e ca obriga de que lle informe tan pronto arrive a Galicia sobre o estado da fundación. Pero o tal Mauro entretense en 1675 na localidade de Portocelo ("en indias"), por causa de uns amorios, e como non se decide a partir mandalle unha carta a un primo seu, Miguel Salgueiro de Rivas, escribano publico, e secretario do concello de Padrón. Na carta contalle todos estos sucesos, e tamen lle relata que entre outros papeles el leba un en que o bispo, lle otorga unha capellania, e encargalle a seu primo de Padrón, que lle arregle os papeles de limpeza de sangre para poder entrar no orden eclesiastico. Relatalle que irmán de Cristobal de Rivas, e primo de Domingo Perez, e que é descendente da casa dos Rivas, por sua avoa materna, e tamen dos Hermidas, xa que ela era sobriña do canonigo Hermida, morto en Padrón. Por parte de nai tamen era dos Castrogudines de Cordeiro. Contalle tamen que leva moito ouro e prata, pero que non ten remordimentos de gastalo, porque segun di, tamen o fan outros familiares, abusando da confianza do seu familiar e benefactor o bispo.
Outro sobriño do bispo é: Juan Domiguez Fabeiro, que con 40000 pesos fundaría o convento das carmelitas en Padrón. En 1681 aparece un sobriño segundo?, D. Juan Martinez de Sanmamed, que é cura en Riobamba.
Tamen habia unha moxa horfa, que estaba no convento de Valdeflor en Viveiro, e que se chamaba Dª Ana María de Rivas Sotomayor.
Ata agora é o que teño encontrado.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Gracias a amabilidade de "descendente" pueden achegar máis datos sobre a xenealoxia dos descententes de D. Alonso.
"Descentente", puxo a miña disposición unha copia de unha arbore xenealoxia, copiada na casa de Silvarredonda, que a sua vez fora copiada, segun se pode leer en ela, do arquivo do mosteiro compostelan de San Francisco. En esta arbore confirmo alguns datos que fun contando máis arriba, tamen hai algun erro pero non é moi importante.
Aparece como dato novo unha tal Isabel de Sanmamed, casada con Pedro Torrado, como pais de D Pedro Torrado Pose, que foi canonigo penitenciario de Santiago.
En outros expediente que encontrei en Linajes Galicianos, relatase que existiron uns lazos familiares entre os Sanmamed, os Torrado, os Sanchez de Vaamonde e os Lago. Tamen que houbo canonigos con estos apelidos, pero so os encontrei nos indices do libro, pero non estan tratados en el. Agora busco si hai algunha publicación cos expedientes de limpeza de sangre de todos os canónigos de Santiago..
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Chegaron a min informacións de que as limpezas de sangue de todos os canónigos de Santiago, que se gardan no Arquivo da Catedral de Santiago, ivan ser publicadas xa hai alguns anos, na revista Compostelanum, pero ata agora non dei encontrado nas bases de datos ese articulo.
Resultaria moi interesante para a xenealoxia de Don Alonso de la Peña, e dos seus decendentes, e sobre todo de outras ramas, xa que en outros expedientes relatanse relacións dos Torrado, os Vaamonde e os Sanmamede atraves da familia dos Lago. Investigando nos colexiais de fonseca a xenealoxia dos Torrado e a dos Vaamonde, resulta moi confusa, sobretodo pola transmisión dos apelidos, pero en todo caso non aparecen os Lago. Eu tiña a esperanza de atopar unha relación entre a rama de D. Gregorio de Castrigo e Sanmamed, fillo de D Francisca de Lago, da feligresia de S. Xoan Ortoño (1610-1673), pero ata agora non atopo nada, a pesar que un bisneto seu fala da sua relación con D. Alonso de la Peña, en unha información de limpeza de Sangue, de 1710, a de D. Antonio Sanmamed e Castrigo...
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Un dos apelidos que se trataron aqui foi o de Gorgal, relacionado cos García de Seares, asentados en Santa Maria de Roo. Gorgal e un lugar do concello de Negreira, creo que de San Mamede do Monte, pero xa habia xentes con este apelido asentadas en Roo a finais do s. XVI e comenzos do s. XVII, como se dixo máis arriba.
En xaneiro de 1610, no adro da igrexa de San Xulian da luaña, D. Gregorio de Ameixeiras redacta unha carta de pago da dote de Catalina Suarez, filla de Alonso Suarez e Catalina Suarez, difuntos da mesma parroquia, que casou habia un ano con Juan de Gorgal, el moço, de Santa Maria de Roo, presumiblemente fillo do tal Juan de Gorgal e Theresa de Outeiro, o pagador da dote foi o irman da noiva Alonso Suarez.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Despois de moito tempo investigando, non acabei por encontrar unha relación directa entre os meus ascendentes e D. Alonso de la Peña Rivas me Montenegro, bispo que foi de San Francisco de Quito. Descubrin, si unha relación non consanguinea, senon de afinidade, pero moi collida polos pelos. De todas formas, de algun xeito esta relación debia pasar moito nos meus ascendentes do século XVIII, porque conseguiran unha copia da fundación por parte de D. Alonso da capela de San Ildefonso, dentro de Santa Maria de Iria. Tal copia, de 1726, foi coa que escomencei esta pequena investigación, e para que conste inserto a sua transcripción, para que si alguen a recoñece nos documentos que os vellos gardaron e poida sacar algo máis de luz en este tema:

Fundación de la Capilla de San Ildefonso inclusa en la iglesia de Santa Maria de Yria Flabia de la villa de Padrón

El doctor Don Alonso de la Peña Montenegro del consejo de S. M. Obispo de este Obispado de la ciudad de San Francisco de Quito, Reynos del Perú & & & Digo, que por cuanto el Regidor Alonso Fabeiro mi abuelo fundo en la Iglesia Colegial de Santa Maria de Yria Flabia en la villa de Padrón, Reynos de España, Arzobispado de Santiago de Galicia, una capilla de San Ildefonso y memoria de misas en ella para cuyo aumento y que sean mayores los sufragios en servicio de Dios N. S. y que en mayor honra suya y de sus Santos, se hagan más buenas obras limosnas a los pobres socorro a las Animas de los Difuntos de más de lo que tiene señalado el dicho Regidor en la vía y forma que mas haya lugar en derecho fundo nuevamente, en ella y en otra como aquí se declara señalado para ello sesenta y dos mil pesos de a ocho reales de plata cada uno, que se han de imponer a censo, condición que se han de redimir en el mismo. = especie y pagar en ella sus réditos si pudiere ser = y que se compren haciendas ciertas y seguras, con fincas a satisfacción de que los bienes que así se compraron serán seguros y saliendo incierto como tales fiadores harán bueno y les sacaran en caso que los vendedores no tengan otras que dar, o hipotecar por las que así vendieren para que el principal, y réditos en todo tiempo sean seguros y perpetuos = y que la cantidad de pesos de censo, y que se impusieran serán en condición de que los censatarios han de estar obligados a dar cuenta al Patrón a cuyo cargo estuviere el cumplimiento de lo aquí dispuesto cada y cuando que quisieren redimir algún censo, cuatro meses antes de cómo quieren redimir para que el dicho Patrón busque dentro de dicho termino haciendas sobre que imponerlos y de esta manera no censar dichos réditos a esta obra pía = y porque los juros no son permanentes ni estables, quiero que el dicho principal en todo, ni en parte se ponga en juros, sino solo a censo y propiedades procurando que la imposición sea dentro del Arzobispado de Santiago, sino fuere en caso que no pueda imponerse todo el principal; y que fuera de el en algunos obispados circunvecinos se hallen algunas haciendas cuantiosas, y seguras sobre que imponer o que se compren que así desde luego permito se hagan las compras, ó imposiciones fuera de dicho Arzobispado de Santiago, la cual si se hiciere ha de ser con las calidades y condiciones dichas, y que en esta conformidad los dichos sesenta y dos mil pesos que desde luego señalo y dono con todas las cláusulas Derechos, renunciaciones en leyes en este caso necesarias, de los bienes que al presente tengo a la dicha Capilla y capellanía de San Ildefonso, se distribuya en mayor servicio de Dios N. S. bien de mi alma de las de mis Padres, Abuelos y demás personas a quienes por algún respecto tuviere alguna obligación, y finalmente por las benditas Animas del Purgatorio, quiero se guarde cumpla inviolablemente para en todo tiempo el orden siguiente ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Primeramente quiero y es mi voluntad que los dichos sesenta y dos mil pesos se reedifique la Capilla de San Ildefonso si tuviere capacidad, para todo lo que abajo quiero se haga en ella, y no teniéndola se pida a los Cabildos de dicha Villa de Padrón, una capilla que esta vaca y sin dueño alguno en la dicha Iglesia Colegial de Santa Maria de Yría Flabia que esta a la parte del norte entrando en dicha Iglesia arrimada a la Sacristía, y que hace correspondencia a la de la Magdalena y haciéndoseme más? de ella, quiero se funde con titulo de capilla de San Ildefonso y se haga bóveda y se componga de manera que tenga toda la claridad necesaria para que en ella se pueda celebrar los divinos oficios, y que se le haga retablo de madera dorado, en que pondrán las imágenes de busto siguientes = la de Nuestra Señora, la de San Ildefonso recibiendo la casulla de mano de la Virgen N. S., y Santa Leocadia la de San José, la de San Antonio de Papua, la del Ángel de la Guarda = y en la entrada de dicha capilla se pondrá reja de hierro con puerta de lo mismo, toda dorada y en uno de los lados del Altar mayor al que hubiere más comodidad se hará un nicho, al cual trasladaran los huesos de mis Padres y Abuelos, sin que por eso pierdan los herederos el derecho que tienen a sus sepulturas, por cuanto están dotadas: y cuando Dios fuere servido, llevarme, quiero que así mesmo se trasladen allí mis huesos para que estén con los de mis padres y abuelos y que se hagan tres ornamentos, los dos de damasco, y uno de tela, tres cálices, dos menores con sus patenas, y el uno mayor y dorado con la patena: dos pares de vinajeras las unas menores, y las otras mayores y doradas: un aguamanil, dos candeleros para el Altar, y dos ciriales altos todo de plata, dos misales, y todo lo demás necesario para que se pueda decir misa en dicha capilla con mucha decencia. Y así mesmo se hará una lámpara de plata, todo lo cual se ha de hacer y la capilla con los cuatro mil pesos referidos, y los dos mil pesos restantes de ellos se darán a la fabrica de la Santa Iglesia Catedral de Mondoñedo, un mil pesos de a ocho reales para que lo mande imponer a censo, y que con los que restaren de los quinientos pesos del dicho principal en cada un año se haga un Aniversario con misa cantada por le cabildo de dicha Iglesia, por el alma, la de mis Padres y Abuelos, la cual se ha de decir el día de San Ildefonso, o en su octavario en todos los años perpetuamente hasta el fin del mundo, y los réditos que fueren de los dichos quinientos pesos que señalo para este efecto se han de distribuir entre los señores Reverendos que asistieren a la misa que mando se me diga en cada un año y los réditos de los otros quinientos pesos restantes ha de ser para la Fabrica de dicha Santa Iglesia para que se gaste en lo que más necesario sea del servicio de ella. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Al Colegio de Fonseca
de Santiago
Ytem que al Colegio mayor de Fonseca se le han de dar un mil pesos de a ocho reales que restan, para que así mesmo se pongan a censo y renta para que de los réditos de quinientos pesos en cada un año se me mande decir una misa cantada, a que asistirán el Rector, y Colegiales actuales que hubiere en dicho Colegio, y entre los susodichos el que dijere la misma los que la oficiaren se distribuya la renta de los dichos quinientos pesos con calidad de que no se ha de dar nada a los colegiales que no asistieren a ella, si no fuere en caso que estén enfermos y dentro de dicho colegio, la cual ha de ser en la Octava de San Ildefonso, y los réditos de los otros quinientos pesos del principal se han de aplicar para los gastos de la Universidad, la cual se ha de hacer con los seis mil pesos de a ocho reales que para lo que va referido mando se quiten los sesenta y dos mil pesos para este efecto, sin que se quite nada de los cincuenta y seis mil pesos para este efecto. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Y los cincuenta y seis mil pesos de a ocho reales se pondrán a renta y censo como va dicho, y de los réditos de ellos se darán en cada un año seiscientos y cincuenta pesos de a ocho reales a tres capellanes que quiero haya para que en dicha capilla todos los días del año perpetuamente se diga una misa rezada a la hora en que no se haga agravio a los señores canónigos de aquella colegial, ni a su derecho parroquial los cuales dichos capellanes por semanas dirán las dichas misas rezadas según el orden del Breviario, excepto en los Sábados que en todos quiero se diga misa de nuestra señora de las Angustias si no fuere en caso que haya alguna fiesta que lo impida porque es mi voluntad que se digan víspera y misas cantadas en los días siguientes = en todos los días en que se celebraren las festividades de Nuestra Señora = el día de la Santísima Trinidad = el de su octava = el día de San José, el día de San Antonio de Papua = el día del Ángel de la Guarda = el día del Apóstol Santiago = el día del Apóstol San Pedro = la Pascua del Espíritu Santo = el día de todos los Santos = el día de difuntos = el día de Navidad = la pascua de Resurrección = el día de Corpus Christi = y en su Octava = el día de la concepción de Nuestra Señora, y el día de su Octava el día de San Ildefonso, con todos los de su Octava:: a todos los cuales Santos se cantaran las vísperas por los dichos tres Capellanes y un responso después de cada misa cantada y en todas las rezadas otro responso rezado después de cada una :=:=: Y así mismo habrá vísperas y misa cantada con su responso el día del Arcángel San Miguel a todas la cuales vísperas quiero que se hallen todos los niños de la
escuela y yendo todos en Procesión cantando la doctrina
Cristiana, como es costumbre y que en la capilla canten una
Salve a Nuestra Señora y después de las vísperas el Patrón les dará colación y fruta y al maestro de la escuela porque tenga cuidado de juntarlos y llevarlos como tengo dicho se le dará en cada un año un patacón de Plata, o su valor en reales, para lo cual señalare abajo lo que se ha de gastar en la colación que mando se de a los niños = han se de dar los seiscientos y cincuenta pesos a los tres capellanes que nombro para el servicio de esta capilla, y capellanía en esta forma = A dos de ellos se darán cuatrocientos pesos de renta en cada un año a cada uno dos cientos pesos, y al uno que ha de tener titulo y nombre de capellán mayor dos cientos y cincuenta pesos los cuales seiscientos y cincuenta pesos se les pagaran en plata, o vellón según fueren las pagar que hicieren los sensuatarios? Con que no pase el valor de cada patacón de diez reales lo cual no se entienda ha de ser así con los censatarios porque estos han de pagar el Patrón, a cuyo cargo dejo el cumplimiento de estas distribuciones, según y como anduviere el precio de la plata, y así cuando el precio fuere mas de los diez reales que digo se den por cada patacón a los capellanes, se aplicara lo que sobrare, para la obra pía y otros gastos que puedan ofrecerse. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Y los dichos capellanes han de ser parientes míos prefiriendo siempre los mas cercanos a los que no lo fueren tanto, y el capellán mayor quiero que sea el más antiguo de los tres de manera que si muriese o ascendiese a otra renta o ocupación Eclesiástica que sea incompatible con el servicio de dicha capellanía de los dos que quedaren ascienda a ser capellán mayor el mas antiguo, si no fuere en caso, que el menos antiguo sea deudo mas propincuo, que siendo así quiero que el mas propincuo sea preferido, y tenga la capellanía mayor; y porque pasados algunos años será dificultoso conocer la cercanía del parentesco quiero que el Patrón nombre de los troncos que aquí señalare y de su descendencia graduándolos por el orden que aquí los llamo conviene a saber: ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Los hijos y nietos legítimos de Maria Fabeiro y Jácome de San Mamed, vecino de San Juan de Bujan, jurisdicción de Quinta sean preferidos. Luego los hijos y nietos de Catalina Fabeiro y Pedro de Castragadin vecinos de Santa Comba de Louro jurisdicción de Cordeiro, entren en segundo lugar, siendo legítimos y en esta forma los demás deudos como abajo se declarara en otra cláusula de esta donación y fundación.
Las cuales tres capellanías desde luego quiero que sean colativas y que a titulo de ellas se puedan ordenar los capellanes que fueren llamados y nombrados con que dentro de un año en llegando a tener la edad necesaria para ordenarse de Presbíteros se ordenen de todos los ordenes, y en el entre tanto que consigan dichas ordenes puedan ellos mismos poner personas que por ellos digan las misas y cumplan con todo lo que aquí dejo dispuesto dándoles por la limosna y ocupación, que han de tener lo que les pareciere; y lo demás se lo gocen los tales expresados, pero pasando
un año o los cuando más y no se ordenen como tengo dicho, no
se les de ninguna cosa de ella dicha renta antes quiero que se de por entero a los que sirvieren por ellos, en ínterin, si no fuere en caso que por ocupaciones, y …… del Superior no haya ordenes en todas las témporas del año o los tales presentados estuvieren enfermos, de manera que no puedan ir ante el Superior de que darán testimonios auténticos al Patrón el cual sin ellos, pasados los dichos dos meses, no le acuda en ninguna plata, ni con ellos por cuanto pueden ir a otros obispados con riberendas? = y que los dichos tres capellanes no han de poder tener otros Beneficios incompatibles con las residencias de dichas capellanías conviene a saber; Beneficios; curatos, o canonicatos; s bien no impida el ser canónigos en la dicha Iglesia Colegial por cuanto pueden servir a las Prebendas y acudir al servicio de dicho capellanías = = =
Tiempo de la paga
a los Capellanes
Y la paga de sus rentas la hará el Patrón de seis en seis meses en la forma que se dirá adelante, y las faltas que hicieren se las descontaran ….. por cantidad y se dirán las misas que no se hubieren dicho por otro Sacerdote o Capellán y lo demás se guardara para los gastos que hubiere, el que estuviere enfermo pueda nombrar Sacerdote que en su lugar acuda a decir misas que le tocaren y que ayude a las cantadas y a sus vísperas y responsos, y si se ausentare alguno de ellos sin legitima causa, y no dejare quien sustituya por el siendo amonestado dos veces no se le acuda con el salario si no tan solamente con la limosna de las misas que hubiere dicho antes de la ausencia, por cuanto es mi voluntad que lo demás de las limosnas sean distribuciones que ganen por residir en la feligresía, donde esta dicha capilla; si bien permito que cuando alguno no fuere ………, ni hubiere obligación de cantar algunas misas pueda salir a sus negocios y a lo que le convenga de manera que no haga falta, ni en su semana, ni para ayudar a las misas cantadas para la cual dejara nombrado persona que sirva por el = y a todos tres capellanes en cargo, que siendo necesario que la noche de Jueves Santo salgan a la procesión de sangre que se hace en dicha villa, y porque suele haber pocos Sacerdotes, acompañen al paso de la Virgen de las Angustias, con quien tengo particular devoción, y el que sin legitima causa faltare, que juzgo ninguno lo hará sea multado en seis pesos de a ocho reales: y porque como tengo dicho es mi voluntad de que estas capellanías las sirvan mis deudos quiero que habiendo algún pariente estudiante que no tenga edad para ordenarse en el ínterin que el tal, o los tales llegaren a tener la edad sirvan otros clérigos, hasta que ellos lleguen las dichas capellanías para los dichos mis deudos hasta que sean sacerdotes pero no habiendo deudos míos que estén en vía para ser sacerdotes, el Patrón elija otros, que sean de la misma Villa de Padrón, y feligresía de Santa Maria de Yria, y habiéndolos, y si no los hay, los elija de donde el quisiere los cuales servirán a dicha capilla sin colación hasta que lleguen a ser colados los de mi linaje como tengo dicho ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Y para servir a esta dicha capilla habrá un monaguillo a quien se le dará ropa de paño azul y moquete para cuando ayude a las misas y vísperas cantadas y misas rezadas y de su salario se le dará en cada un año lo que adelante señalare ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Y de todo lo demás que restaren de los dichos cincuenta y seis mil pesos de a ocho reales se darán a cada un año perpetuamente seis cientos pesos a dos doncellas, a cada una tres cientos en patacones o vellón como tengo dicho, en razón de salarios de los capellanes, las cuales se dotaran, y señalaran para haber de gozar los dichos trescientos pesos cada una desde el día de Nuestra Señora de la concepción, y oirán la misa cantada que se ha de decir en dicha capilla en compañía de la Patrona, u otra parienta cercana, y besaran la mano al capellán, que dijere la misa; y después oirán la que se dijere en el Altar mayor de la Colegial, y irán en procesión, a las cuales en este día; y el de San Ildefonso vestirán sus padres conforme a su calidad, y con mucho aseo de joyas, que han de ser doncellas recogidas, honestas, que vayan con sus padres, y que de ellas no se diga, ni note que vivan mal en publico, ni en secreto; y que con este cuidado las hayan criado sus madres, porque no siendo tales doncellas, honestas y recogidas no es mi voluntada que se les haga esta limosna, ni en conciencia quiero le puedan gozar, antes es mi voluntad que la restituyan ~~~~~~~~~~~~

Si murieren sin hijos legítimos de aquel u otro matrimonio, los dichos trescientos pesos han de volver a la obra Pía, para lo cual el marido, ó maridos harán obligación con fianzas de volver en la especie, que se los entregare el Patrón, si las tales muriesen sin sucesión = las cuales dichas doncellas no habiendo mas de dos leguas distantes de la dicha Colegial de Yria estén obligadas a ir todos los días de la Concepción de Nuestra Señora y los de San Ildefonso a oír misa a la dicha capilla en que rezaran por mi intención, un tercio del rosario a la Virgen Nuestra Señora, para que sea mi abogada, y de aquellos a quien tengo obligación; y si la distancia fuere mas cumplan con rezarlo en sus casas ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ítem que de los mas que han de rentar los dichos cincuenta y seis mil pesos de a ocho reales quiero y es mi voluntad, que se den a cuatro muchachos así mesmo parientes míos en cada un año, para que estudien gramática, y después la facultad que cada uno eligiese, y para que aprovechen el tiempo y sean hombres de importancia, que los susodichos ha de con estas condiciones gozar esta limosna y no sin ellas = Lo primero que quiero, ha de ser, que desde el primero año de mínimos hasta el último en que acaben sus estudios en la facultad que hubieren elegido todos los años, hagan de sustentar públicamente unas conclusiones generales en concurso de los maestros y Doctores que a ellas suelen hallarse, y que hayan de argüir a otras, que haya en dicha Universidad, y maestros que las hubiesen presidido el Patrón para que les pague los dichos ochenta pesos a cada uno = y para los gastos que hubieren de tener en las conclusiones les dará así mismo el Patrón a cada uno cincuenta reales en cada un año = y para que contadas …. y cuidado traten de estudiar, y salgan sujetos hábiles para poder servir a Nuestro Señor en su Iglesia, quiero gula? Condición de suyo sea preciso y necesario = y que si alguno de los tales llegare a ser Colegial en algún colegio goce de los dichos ochenta pesos hasta tener otra renta eclesiástica que entonces requiere que entre otro y la goce como tengo dicho = Y gustare de que los dichos cuatro estudiantes vivan juntos en una posada para que así unos y otros, se enseñen, y tengan algún ejercicio de letras, los cuales de cualquiera manera, que vivan tengan obligación de rezar en cada semana un nocturno en difuntos por las Animas de mis Padres y Abuelos y la mía, y de las benditas Animas del Purgatorio, con cargo de restituir los que montare la semana de la semana el que lo hiciere ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Y porque espero en Nuestra Señora, que a los tales se ha de servir darles grandes puestos, encarecidamente les pido, y ruego hagan que esta obra Pía vaya en mayor aumento, para mayor honra y gloria de Dios, y de sus Santos, y con lo que pudieran le añadan alguna mas renta, para que haya mas huérfanas y estudiantes, y cuando no se hallen incompatible de añadir alguna renta, les encargo, que por lo menos den a la sacristía alguna joya de su mano, para que lujosamente se sirva aquella Capilla, y con más decoro se hagan a Dios divinos Sacrificios = y porque podrá haber falta de fincas sobre que imponerse los dichos cincuenta y seis mil pesos, y en ello se pasaran algunos meses, ó años, quiero que de lo primero que se impusiese se paguen a los capellanes, y luego los estudiantes, por ser Plantas que tardan mucho tiempo en criarse = y a los referidos seguirán las doncellas, y ellas las demás limosnas, que mando se hagan según van graduadas = Y si por desgracia mía faltaren en algún tiempo las fincas, y fuere a menos esta hacienda, quiero, que siempre la de los capellanes que den en su ser y se rebajen la de las huérfanas y parte de los estudiantes, y que de la misma manera se les acreciente Porque todos los años asistan a cantar las vísperas de Nuestra Señora de la Concepción, y las de San Ildefonso, y las misas y responsos que se han de decir estos dos días en dicha capilla, a los cuales se le darán por vía de ínter presentes repartiendo entre todos ellos doce pesos el día de Nuestra Señora, y los otros doce el de San Ildefonso, y esto se les dará en plata, tanto a cada Señor canónigo, como a cada capellán, y solo a los que se hallaren presentes a cantar dichas vísperas y Misas; y el Patrón en ambos días de vísperas después de acabadas llevara a su casa dichos Señores canónigos y Capellanes, y les dará Colación para lo cual Señalo cinco pesos de Renta. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Que a los niños de la escuela, que han de ir, así estos días como en los que dispongo hay vísperas cantadas, en procesión a cantar una Salve a la dicha Capilla se les de colación para lo cual señalo de renta en cada un año ocho pesos de a ocho reales en que entrara el peso que en reales mando se de al maestro de la escuela.
Que a la huérfana Monja, que esta en el Convento de Miraflores junto a la Villa de Vivero, a quien yo case por habérmela encargado sus Padres, a mi costa le pague el Dote que se llama Ana Maria de Ribas, se le donen cada un año cien patacones, pagados en la forma que se han de pagar los demás, que ordeno se paguen a los Capellanes, Estudiantes, Doncellas, y mas personas, que dejo referidas, los cuales gozara por los días de su vida y después de su fallecimiento vuelvan a la obra Pía, y el Patrón los distribuya en pobres, que esta Religiosa, y no tener quien la socorra, quiero que mientras viva goce de esta limosna.
Que a Domingo Domínguez criado, que fue de mi madre, se le den en cada un año durante su vida cuarenta pesos, por ser pobre, y estar impedido, y no poder trabajar, los cuales después de su fallecimiento vuelvan a la obra Pía = que al Organista porque toque el órgano en las vísperas, y misas que mando se digan cantadas se le de en cada un año de renta seis pesos de a ocho reales.
Que al Sacristán porque tenga cuidado de tocar las campanas cuando se dijeren estas vísperas, y misas se le de en cada un año cincuenta reales de vellón.



Que en cada un año se le den tres cientos pesos de a ocho reales de Renta a las dos Fabricas de la Colegial de Yria, y de Santiago de Padrón, para los reparos, y cosas necesarias de ambas Iglesias en las cuales con lo primero que se pague, quiero se hagan zaquizamíes de madera, y después, que estén hechas lo que en adelante se pagare segaste en lo que mas necesario sea, para el servicio, y autoridad de ambas iglesias, lo cual será todo con acuerdo y parecer del Patrón de mi capilla, por cuanto no es mi voluntad que se gaste y distribuyan con solo el parecer del procurador o mayordomo de la Fabrica de dichas iglesias. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Y porque ha de sobrar mas cantidad de renta de lo que han de rentar los dichos cincuenta y seis mil pesos es mi voluntad se gaste y distribuya en mayor servicio de Dios nuestro Señor, su Santísima Madre; ordeno y mando, que parte quede para aceite, cera y vino, y más cosas necesarias del servicio de dicha capilla la cual gastara el Patrón con cuenta y razón, y que parte se de a pobres vergonzantes vecinos de la Villa de Padrón y feligresía de Yria, cuya repartición hará el Patrón con los tres capellanes, dejando para pobres mendigantes la cuarta parte, la cual repartirá el Patrón por su
mano en la puerta de la Colegial el día de Nuestra Señora de la Concepción, y el de San Ildefonso, la cual dejara alguna cosa para repartir así estos dos días, como en todos los que mando se diga misa cantada a la puerta de mi casa, que herede de mis Padres, por las Animas de ellos, y la mía puesto que en dicha casa ha de vivir el Patrón por ser mi voluntad, que viva en ella, y no en otra, en la cual hará un oratorio en el aposento que esta mas cercano a la escalera en el que dicen he nacido, y en el pondrá una imagen de Nuestra Señora de las Angustias, y otra de San Ildefonso, y otra de San Antonio, y todos los Sábados se encenderá una lamparilla de aceite:: y es declaración que los Capellanes, Estudiantes, Doncellas a quienes mando se hagan estas limosnas han de ser cristianos viejos, limpios de toda mala raza, sin mancha alguna de Judíos, moros o recién convertidos = y los estudiantes sean de tal condición, y limpieza que puedan ser colegiales en el colegio viejo de San Bartolomé de Salamanca, en que no solo se pide limpieza, sino también que sus padres, y abuelos no hayan tenido oficios viles, puesto esto impide ser colegiales así en este colegio, como en el Mayor de Fonseca en Santiago, y así si no fueren tales que no puedan serlo, en el uno ni en el otro, no se les haga esta gracia o limosna, y de las mismas calidades, y condiciones ha de ser el Patrón = El Patrón ajustadas las cuentas cada seis meses, y de ellas dará razón a los capellanes para que las aprueben, para que de este modo cuando venga el visitador Eclesiástico, las halle hechas, y no tenga mas que aprobarlas, y es mi voluntad, que si el dicho Patrón fuere tan descuidado que se esté dos años sin ajustarlas y sin cumplir con todo lo que aquí dejo dispuesto, o parte de ello que se le quite el patronazgo, y pase al Pariente mas cercano, o al que no lo fuere conviene a saber, si otro Pariente, que no sea de los más propincuos avisar de omiso al Patrón, y le probare que sea ha estado dos años sin cumplir con todo, o en parte con lo que aquí dispongo este tal entre en su posesión del Patronazgo por los días de su vida y después de su fallecimiento vuelva a dicho Patronazgo a los hijos de este tal, a los parientes suyos porque aquella línea aunque sea transversal, por cuanto es mi voluntad que dicho Patronazgo ande siempre entre mis Deudos; siendo siempre preferidos los varones, y caso que haya de suceder en hembra, quiero que esta se case con pariente mío, para que así con más eficacia se cuide del cumplimiento de esta mi voluntad, que siendo la cabeza mi deudo; mejor acudirá a ello, que si fuera extraño, y cuanto mas cercano sea mas puntual, y porque no digan los tales Patrones que sucedieren que esta es condición penal, y que no han de ser despojados de dicho Patronazgo, aunque falten al cumplimiento de esta mi disposición, digo que no lo es, sino voluntad propia mía, porque desde luego no cumpliendo la dicha condición de ajustar las cuentas como tengo dicho dentro de los dos años y cumpliendo con todo lo que aquí ordeno, y mando nombra al que le acusare de omiso, y descuidado, y quiero que sea Patrón, por su vida, que haya y goce todos los intereses, prerrogativas de tal, y muerto vuelva a la línea del que fue privado por omiso, y sino lo hubiere al transversal ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Y porque reservo en mi nombrar el primero Patrón digo, que sea por algún contingente no lo hubiere sea Patrón el hijo varón primero en edad de Maria Fabeiro, y Jácome de San Mamed su marido, y no siendo vivo su hijo mayor, u otro varón prefiriendo el varón a la hembra, y el mayor al menor; y a falta de estos entre el hijo segundo de los dichos Maria Fabeiro, y Jácome de San Lamed, y a falta de los hijos, y nietos varones de los dichos sucedan las hijas, por sus antigüedades por su vida solamente, por cuanto quiero que siempre que sucedan varones, si los hubiere y porque no conviene que siendo la madre herede el hijo, ordeno y quiero que por su vida herede la madre y muerta suceda, el hijo varón si lo hubiere y si no la hija con tal que se case con persona de mi mismo linaje, y se acabare esta línea de Maria Fabeiro, y Jácome de San Mamed sucedan en dicho Patronazgo los descendientes de Catalina Fabeiro, y Pedro de Castragadin por el mismo orden comenzando por los hijos de Juana Fabeiro y Alberto Curruxeiras su marido, vecinos que fueron de la feligresía de San Lorenzo de Seyra y a falta de los descendientes de dicha Catalina Fabeyro, y Pedro de Catragadin sucedan los hijos de aquellos, que tengo dicho arriba según el orden con que están nombrados, para los capellanes, estudiantes, y doncellas, y por particular devoción, que tengo con los Gloriosos San Antonio, San Josef, y el Ángel de la Guarda, quiero que sus vísperas se canten con asistencia de mis capellanes y señores canónigos de la Colegial por cuya asistencia se dará a cada Señor canónigo cuatro reales con obligación de asistir a las misas = y porque Pedro Reygada Torrado contador en los estados de Altamira familiar en el numero de la Ciudad de Santiago marido de Dª Beatriz de Ribas es deudo, que siembre cuidó de mis acrecentamientos, quiero que por los días de su vida se le den en cada un año doscientos pesos de renta, o lo que montaren en vellón y esto sea habiéndose impuesto toda la renta porque señalo los cincuenta y seis mil pesos, y porque la susodicha ha de ser que mas ha de cuidar de que se impongan todos con toda brevedad, quiero que en ínterin que se va imponiendo, lleve una cosa moderada de los dichos doscientos pesos a la cual dejo a su disposición: = todo lo cual se dará y pagara de los réditos de los dichos cincuenta y seis mil pesos, dando de lo primero que se impusiere, los den pesos que mando dar a la religiosa huérfana por cuanto es pobre de solemnidad, en que en cargo al Patrón el cuidado = y luego los cuarenta pesos, que mando se den a Domingo Domínguez, y que a estos dos los prefiero, a todos los capellanes, estudiantes, doncellas, fabricas y mas personas nombradas en esta mi Donación. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Y es advertencia, que si alguna Doncella, a quien tocare y perteneciere la cantidad de los dichos trescientos pesos no quisiere casarse y se entrare Religiosa se le den los dichos trescientos patacones para ayuda de su Dote. =: Ítem es advertencia que si sucediere que en algún año no hubiere doncellas, que se case por falta de edad, o por no hallar persona a propósito con quien casarse en los troncos señalados, no se nombren otras de fuera, antes permito, que del linaje según van graduadas, con los capellanes y estudiantes se les señalen las dotes, aunque no tengan mas de seis años de edad, y después se les entreguen cuando se casen o entren Religiosas. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ítem es advertencia, que uno aunque sea deudo más cercano, no pueda ser capellán y Patrón juntamente, por cuanto mi voluntad es de que el que ocupare el un oficio, no ocupe el otro juntamente. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ítem es advertencia, que cuando hubiere tres doncellas, que estuvieren en igual grado, y cada una pretendiere ser dotadas en aquel año sean preferidas según la edad, comenzando por la mayor, y la menor quede para el siguiente año, y lo mismo se hará con los capellanes y estudiantes que fueren nombrados para las capellanías y estudios, en que serán preferidos los mayores en edad. Ítem es advertencia, que quiero y es mi voluntad, que después que vuelva a la obra pía la renta, que mando se de a la Religiosa, a Domingo Domínguez, y a Pedro Reygada Torrado se distribuya parte de ella, a parientes pobres, en esta manera; que si hubiere algún pariente que tenga hijas y no alcancen para haber otras doy para las dotes, que a este tal para ayuda de ellas, o de otras necesidades se le de alguna limosna; y porque habrá muchas que lo pretendan, quiero que cuando se hubiere de dar se junten el Patrón y capellanes, y entre todos señalen la persona o personas a quien se ha de dar, y no puedan en esto distribuya en cada un año mas de sesenta ducados de vellón ni dará uno mas de treinta en una vez, ni en muchas. ~~
Y porque en ínterin que esta renta, que así dono a dicha capilla de San Ildefonso se va imponiendo este segura, y estén guardadas quiero luego que este puesta en la dicha Villa de Padrón entre en poder de Pedro de Reygada Torrado, de Juan de San Mamed, de Alonso de Angueira, vecino de Pazos, y de Antonio Seco vecino de Arreten, los cuales harán una arca de cuatro llaves diferentes, y cada uno tendrá una, y si alguno faltare antes de la imposición de toda la cantidad entrara la primera llave en poder de Alonso Angueira vecino de Extramunde, y la segunda en poder de Domingo de San Mamed, y la tercera en poder del hijo mayor de Antonio Seco; y a falta de los unos y los otros entraran dos llaves, o estarán la una en poder del Padre Guardián de San Antonio de Herbón, y la otra del Magistral de la Colegial de Padrón, y las dos en poder de los herederos de Juan San Mamed y Alonso de Angueira, siendo varones, y teniendo veinte y cuatro años de edad y no la teniendo este la una en poder de uno de los Alcaldes de la Villa el más antiguo, y la otra en el de los herederos de dicho Antonio Seco si tuviere edad, y si no en el del primero Capellán de la dicha Capilla. = = y en caso que durante mi vida no despachare yo esta cantidad a los Reynos de España, para el echo dicho, quiero que se entregue a Don Francisco San Mamed mi secretario de Cámara, y a Don Bernardo Salgueiro Castro y Ribas, su primero para que la lleven, la cual es mi voluntad se les entregue sin fianza alguna, por cuanto estoy cierto, que acudirán a lo que yo les dejare encargado, con todo cuidado, y mucha facilidad, a los cuales a si mesmo desde luego en la vía, y forma que más haya lugar en derecho de mas de la cantidad aquí declarada, hago gracia y donación, buena, pura, mera perfecta, e irrevocable, que el derecho llama entre vivos, aunque pase, o exceda de los quinientos sueldos áureos que la ley permite se done doce mil pesos de a ocho reales con todas las cláusulas, requisitos renunciaciones de leyes, que en este caso convengan, porque soy sabedor de su disposición las cuales desde luego las doy por renunciadas, y aquí insertas, y repetidas para su validación y firmeza para que con los dichos pesos puedan hacer un viaje y costear los sesenta y dos mil pesos de a ocho reales de la capellanía y obras pías señaladas que de ellos, como de los dichos doce mil pesos señalados, que desde luego me constituyo depositario hasta tener ocasión de remitirla con los susodichos, o con otras personas si me pareciere, pero en caso que no lo haga en mis días, quiero se haga como tengo dicho y dispuesto porque de ellos y a mayor abundamiento, me doy por entregado, y renuncio la excepción de la non numerata pecunia, leyes del entrego, recibo y su prueba y demás de este caso. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Y por cuanto durante los días de mi vida, pueda ser que quiera añadir o quitar algunas de las condiciones que van impuestas más o menos reformándolas en alguna otra cosa de acrecentar mas cantidad de pesos, reservo en mi el poder lo hacer en cualquiera tiempo y ocasión que me pareciere sobre lo cual y lo dispuesto en la donación de ambas cantidades renuncio el derecho de la insinuación y demás leyes de este caso dejando en su ser las cantidades señaladas porque estas desde luego, como dicho tengo las hago irrevocables, y tantas y cuantas veces pase o exceda de los quinientos sueldos esas mismas y una mas les hago entendiéndose haberse hecho en días tiempos diversos de cada una de las dichas cantidades sin otra insinuación, porque bienes y rentas bastantes para poderme sustentar, conforme a mi calidad y puesto que ejerzo, y de ellos desde hoy en adelante me desisto, quito, aparto del derecho acción y Señorío que a ellos tengo y pudiera tener, y lo cedo, renuncio y traspaso en las personas aquí contenidas, y en sus sucesores para que de ellos se haga y disponga, como va dispuesto y en el ínterin …. ….. me constituyo yo por inquilino tenedor, y ser señal de posesión de ambas Donaciones, hago este instrumento, para que por el o su traslado se guarde y ejecute con todo lo que va dicho y dispuesto con obligación que hago de no la revocar, ahora ni en tiempo alguno por ninguna causa, ni razón, ni derecho que sea, aunque sea por cualesquiera de las causas, porque se deba revocar pretendiendo no haber tenido bienes para ello, ni que dice haberle engañado, leso ni sacrificado? y …… e ………….., o que dolo dio causa, y si la revocare quiero no valga, sino antes por el mesmo caso quede aprobada, y revalidada esta escritura con sus condiciones, y advertencias, que es mi voluntad se haga, y cumpla según, y como dicho, desde luego para en todo tiempo, que porque le habré por firme, y no le revocare ni me opondré sobre lo dispuesto y Juro a Dios nuestro Señor y la Señal de la Cruz in verbo Sacerdotis de haber, y guardar su tenor, y cuando lo intente, no quiero ser oído, ni admitido en Juicio ni fuera de el si no antes condenado en costas, daños y menoscabos, que se reacaecieren a las partes, y debajo del dicho juramento declaro, que esta donación no la hago con animo fingido, sino con animo verdadero para satisfacer a la obligación que tengo de rezar e rogar al resido de estas rentas en obras pías, y pobres a que obligo todos mis bienes y Rentas Espirituales, y temporales en forma doy poder a las Justicias y Jueces de su Majestad de esta ciudad y otras partes a las que de mis causas puedan y deban conocer en sumisión a ellas, renunciación de leyes, de mi Fuero y vecindad, y la ley si convenerit de jurisdicione omnium judicum con la quinta, y sega tit. Quince de la quinta partida ordenanza de esperas, y la nueva Pragmática de las sumisiones con las demás leyes, fueros, privilegios, capítulos excepcionales y derechos de mi favor Capitulo Suam de penis obduardus de solucionibus, con la que prohíbe general renunciación de leyes, fecha no valga, para que a ella me condenen y …. Como por sentencia pasada en cosa juzgada, en testimonio y firmeza de lo cual otorgo la presente ante el presente Escribano publico y testigos infra escritos en esta Ciudad de San Francisco de Quito en el Perú en quince días del mes de enero de mil seiscientos y cincuenta y nueve años. Siendo testigos el capitán Pedro de Molino, Juan Suárez de Cores, y Alonso de Miranda, e yo el dicho escribano Publico doy fe conozco al Ilustrísimo Señor otorgante, que lo firmo y en nombre a las personas a quien toca esta Donación la acepto, con los agradecimientos debidos = Alonso Obispo de Quito = Ante mi Juan de Arce Escribano Publico. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Papeles de las capellanías de San Ildefonso, que se hallan en los mazos siguientes. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mazo…………….118 ydm………………208~~~~
Ydm……………...143 ydm………………208~~~~
Ydm……………...163 ydm………………208~~~~
Ydm……………...180 ydm………………213~~~~
Ydm……………...191 ydm………………214~~~~
Ydm……………...203~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~




Entro ser capellán Don Jacinto de Ocampo en el año 1726
Avatar de Usuario
roxo
Novo
Novo
Mensajes: 1
Registrado: 29 Sep 2006, 09:00
Contactar:

Re: arbol xenealòxico

Mensaje por roxo »

descendente escribió:Eu son descendente de Alonso de la Peña e teño na miña casa o arbol xenealoxico con todas as xeracions dende èl ata os nosos dias.Se che interesa.....
Moi boas, vai algun tempo investiguei e posteriormente publiquei unha pequena arbore xenealoxica de D. Alonso de la Peña, gustariame moito poder consultar o arbol xenealoxica que posues para comprobar os meus erros ou acertos. Moitas grazas.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Moi ben, a min tamen me gustaría ver a tua investigación, para poder coñecer máis datos, e comprobar si me deixei a alguen. Ponte en contacto a traves do meu correo.
Un saudo.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Na información de limpeza de sangue de D. Miguel Pereira y Mahia, cánonigo de Santiago, feita en 1722, decia que estaba emparentado atraves dos Lago con outros canonigos compostelanos como eran D. Gregorio de Sanmamed, e seu tio D. Francisco de Sanmamed e Montaos, sobriños de D. Alonso de la Peña, e tamen con D. Juan Torrado Mariño, e que este era primo dos outros. Como as informacións de este último como outros non foron publicadas, consulteinas no Archivo Catedralicio de Santiago. E resultaron ser desconcertantes con relación o que xa tiña investigado.
Pois ben D. Juan Torrado Mariño, Colegial del mayor de Cuenca, penitenciario de Leon, e cánonigo de Santiago, fai información en 1695, e resulta ser fillo de Pedro Torrado Mariño, do lugar de Brión en Santa Maria de Leiro, descendente dos Torrado da casa de Asados, e tamen dos Mariños, do pazo de Vimieiro, en Boiro, fillo a sua vez de D. Juan de Figueira Torrado Mariño, e de Maria de Somoza da parroquia de Isorna, xentes que xa aparencen na xenealoxia de D Martin Torrado da Figueira, como seus pais, e esta publicado en "Linajes Galicianos". A nai de D. Juan Torrado Mariño, era Dª Isabel de Sanmamed, filla de Jacome de Sanmamed e Maria Castaño do lugar de Silvarredonda, en San Juan de Bujan. Eu esperaba encontrar a Jacome de Sanmamed casado con Dª Maria Fabeiro de Ribas, media-irmá de D. Alonso de la Peña. Pero non aparece Maria Castaño. E os testigos di que este Jacome de Sanmamed non era de Silvarredonda senon que veu de Santo Tomé de Ames, e que seus pais eran de ali, claro pensei... como o home de Dª Maria Fabeiro. O final acabei por pensar que o máis lóxico era pensar que Jacome de Sanmamed casou primeiro con Maria Castaño, natural de Silvarredonda, e despois enviudou casando con Dª Maria Fabeiro de Ribas, e eso tamen explicaria o lugar de Silvarredonda como domicilio do segundo matrimonio, xa que el era de Ames, e ela de Seira-Padrón.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Atopei unha xenealoxia, que profundiza máis ainda na ascendencia de Don Alonso de la Peña. En Blasones y Linajes de Galicia de Santiago Crespo, na entrada de Ribas, falase de un tal D. Juan Alonso de Ribas casado con Dª Julia Fernandez, el era capitán e en 1510 otubo sentencia de fidalguia na xurisdición de Seira. Este capitán viria sendo o pai de D. Alonso Lorenzo de Ribas, escribano da xurisdición Quinta, casado con Dª Mayor Fernandez de Seira, fundadora do vinculo da Casa de Seira, casa que ainda se conserva e que se chama a casa do bispo. Estos ademais de ser os pais de Mayor Fernandez de Ribas, muller de Alonso de Ribas, avos maternos de D. Alonso de la Peña, eran os pais de D. Andrés de Rivas que casou con Dª Eva Fernandez, e tuberon por fillo a D. Miguel de Rivas, primeiro marido de Dª Ana de Castro Bermudez, que o enviudar casou en segundas nupcias con D. Benito Campelo, e foron pais de Dª Mª Bermudez de Castro, que tamen casaria duas veces, primeiro con Juan de Gosende, ascendente de Fray Martin Sarmiento, e despois con D. Andrés Garcia de Seares, fillo de D. Juan Garcia de Seares, e de Dª Elena Vazquez. A estos pertencialle o pazo de Arreten en Padrón.
Avatar de Usuario
Tito11
Foreiro Maior
Foreiro Maior
Mensajes: 248
Registrado: 16 Ago 2005, 09:00
Ubicación: Val da Maia

Mensaje por Tito11 »

Unha das cousas que se pasou foi o estudio do escudo do Bispo, que se pode contemplar no seu pazo de Padrón e que deixa algunhas dubidas sobre os seus apelidos.
É un escudo de 6 cuarteles, máis dous escudetes máis que timbran o escudo a cada lado dos nudos dos bordons de Bispo.
O primeiro e unha M coronada, dos Montenegro. O segundo parece a faixa entre drangates dos Andrade. O terceiro é unha arbore, soa. O cuarto unha torre tamen soa. O quinto son 5 lanzas tamen soas, e o 6 son duas cabezas degoladas, parece que de lobo ou de can, que miran cara a parte sinistra.
Os outros dous escudos, un son as 5 estrelas dos Fonseca, fundadores da universidade, na que o bispo foi Rector, e o outro son tres bandas horizontais que non me dín nada.
Responder